31. " మంత్ర ద్రష్ట " ముప్పై ఒకటవ తరంగము

ముప్పై  ఒకటవ తరంగము

     విశ్వామిత్రుడు అడిగాడు , " భూమిలో ఎందుకు సాధ్యము కాదు ? " అతడి గొంతు కటువుగా ఉండింది . తన ఆజ్ఞను తిరస్కరించిన సైనికుడిపై దళపతి చిరాకుతో ప్రశ్నించినట్టుంది .

     వచ్చినామె నవ్వి అంది , " మునీంద్రా , తమరు ఏ అధిష్ఠానములో ఉన్నారో గమనించారా ? రజోగుణపు క్షేత్రం లో రజోగుణము లేనిదే సృష్టి ఎలా సాధ్యము ? అసలు సృష్టి అంటేనే ఒక ప్రాణము విరిగి రెండు అగుట . భూమిపై ప్రాణము విరిగి రెండగుటకు  క్షేత్రమొకటి కావాలి . క్షేత్రము లేకుండా ప్రాణము అనేకమగుట దేవలోకములో మాత్రమే సాధ్యము . అందుకే అక్కడివారు " అయోనిజులు " . ఆ మాటలో అతనిని ఒప్పించాలనే కోరిక ఉంది . మండుతున్న అగ్ని స్తిమితముగా ప్రసన్నము కావాలంటే చూపవలసిన శాంతి ఉంది . 

     ఆ మౌని మనసు ఆ మానిని ముఖాన్ని చూసింది . ఆమె  మాట యొక్క శాంతి తో తాను శాంతమై , ఆమె సురూప దర్శనముతో ప్రసన్నమై   , తనకు కావలసిన విషయాన్ని చెప్పిందని కృతజ్ఞుడై ఆమెతో గౌరవముతో , నయముగా మాట్లాడజేసింది . ఆమెను లోపలికి రమ్మని పిలిచి , తాను పరచుకున్న చర్మాన్ని తీసి ఇచ్చాడు . ఆమె లోపలికి వచ్చి కూర్చుంది . 

     విశ్వామిత్రునికి ఆమె దివ్య స్వరూపమును అలాగే కళ్ళప్పగించి చూడాలనిపించింది . అలాగే , ఆమె ఎవరు అని అడగాలని కుతూహలము . కానీ తనకు కావలసిన విషయము ఎక్కడ  పక్కదారి పట్టునో అని బెదురు . అందుచేత తన కుతూహలాన్ని పక్కకుపెట్టి విషయాన్ని ముందుకు పొడిగించాడు . " తమ అలౌకిక రూపమూ , అగాధమైన జ్ఞానమూ విస్మయ జనకముగా ఉన్నాయి . తమకు అతిథికి సలపవలసిన ఉపచారము సలుపవలసి ఉంది . కుశల ప్రశ్నలు అడగాలన్నది కూడా మర్యాద. దయచేసి వాటిని కాసేపయ్యాక చేయుటకు అనుమతి నిచ్చి , తమరన్న మాటను కొనసాగించండి . దేవ లోకములో క్షేత్రపు అవసరము లేదనుట ఎలా ? దాన్ని ఇంకొంత వివరంగా చెప్పండి . "

     ఆమె నవ్వి ఇలా అంది , " ఆపోదేవి అనుగ్రహమును సంపాదించుకున్న మహర్షికి నేను చెప్పవలసినది చాలా తక్కువ . అయినా దానిని మీ ఆజ్ఞగా శిరసావహించి చెపుతాను . నన్ను సంబోధించునపుడు తమరు ’ తమరు ’ అని గౌరవించుట వద్దు . నన్ను మాట్లాడించువారంతా నువ్వు అని ఏకవచనముతోనే సంబోధిస్తారు . కాబట్టి నన్ను అలాగే పలకరించితే నాకు హాయి . " 

     మునీంద్రునికి సంకోచమైంది .  అయినా , విషయలోభము వలన ఆ సామీప్యతను ఒప్పుకొని " సరే , చెప్పు " అన్నాడు . 

     " సృష్టికి పంచభూతాలే ఆధారము . దేహాన్ని నిర్మించేది ఆ పంచభూతాలతోనే . ఈ భూమిపై ఉన్నది పృథ్వీ భూత ప్రధానమైన దేహము . పృథ్వీ భూతము క్షేత్రాంతరము లేకుండా ఏకము అనేకమగుటకు అవకాశము ఇవ్వదు . కాబట్టి అంతే . ! " 

     విశ్వామిత్రునికి ఆ వాదము నచ్చింది . సరే , పృథ్వీ దేవిని ప్రార్థించుట , తరువాతి పని.  చూద్దాము అనిపించి , ఆ వచ్చినామె వైపుకు మనసు  తిరిగింది , కొంతసేపు ఆ విషయాన్నే ఆలోచిస్తూ , బహిర్ముఖమై , "  సరే , తమరు...కాదు , నువ్వు ఎవరు ? " అని అడిగింది . 

" నేను ఇంద్ర దూతిక ని " 

     విశ్వామిత్రునికి చటుక్కున , ఇంద్రుడు చెప్పిన " స్వర్గమే నీ వద్దకు వస్తే ? " అన్న మాట గుర్తొచ్చింది . స్వర్గము భోగాలయము , నిజము . కానీ ఆ భోగాలయము జడములైన భోగ సామగ్రులను ఇచ్చే కామధేనువు యొక్క సంతానాదుల రూపములో తన వద్దకు రావచ్చు అనుకొన్న అతనికి , సర్వేంద్రియ సుఖ సాధనమైన స్త్రీరూపములో రావచ్చుననే ఆలోచన కలలో కూడా రాలేదు. అతని మనసు మీటినట్టైంది . మనసు లోలోపలే అణగి ఉన్న ఏవేవో ఆశా వాసనలన్నీ అంకురించి , ఇదేమిటీ అని అతనికి అర్థము అయ్యే లోపలే పెరిగి వృక్షములై ఫలించినట్టైంది . అతడు అదంతా సంభాళించుకుని , ఏవేవో భావనలను స్పష్టంగా అర్థమయ్యేలా ఉన్నా కూడా , అస్పష్టమేమో అనిపించే విచిత్రమైన గొంతుతో , " అలా అయితే ......."  అన్నాడు . ఆ విచిత్ర లేమ అదంతా అర్థము చేసుకొని , " ఔను " అని నవ్వి తలాడించింది . 

     ఆ నవ్వు , గుడిసెనంతా వెలిగించి , అది గుడిసె కాదు , రత్న దీపరంజితమైన సామ్రాట్టు యొక్క శయ్యా గృహమా అనిపించెను . ఆమె తలయూచిన విధము కూడా అదే భావాన్ని , దాని కన్నా గొప్పగా ఆమె శరీర భాష , దేహపు ముద్రలూ ," నేను వలపించుకున్నాను , నువ్వూ వలపించుకో "  అని నోరు తెరచి పలికినట్టు , నిర్మలమైన  అద్దములో ప్రస్ఫుటముగా ప్రతిఫలించినట్లు స్పష్టముగా చెబుతోంది . 

     విశ్వామిత్రునికి ఏమి చేయాలో తెలీలేదు . కూర్చోడానికి ఇక కాక, లేచి నిలుచున్నాడు . బహుకాలపు సంయమనము లోనున్న మనస్సు అంత సులభముగా పరవశము కాదని బిగువు చూపినట్టు నిలుచున్నాడని చూపుటకో ఏమో అన్నట్లు దేహము నిటారుగా నిలుచుంది . స్త్రీ సాన్నిధ్యము వలన సహజముగానే కలిగిన చాంచల్యమును నిగ్రహించుటకు మనసులో విజృంభించిన సంయమనపు తేజస్సు ను సహించలేక కాగిపోయినట్లు దేహానికి ఏదేదో వేడిగా అనిపిస్తున్నది . ఆ గుడిసెలో నిలువలేక బయటికి వచ్చాడు . 

     ఆ అతివ తాను కూడా లేచి , తాను కూచున్న ఆసనమును తీసుకొని దానిపై ఏదో ధూళి ఉన్నట్లు హొయలొలికిస్తూ  , నాజూకుగా విదిలించి , దాన్ని అలాగే మడిచి చేతిలో పట్టుకుని అతని వెనకే బయటికి వచ్చింది . 

     విశ్వామిత్రునికి మనసు రెండు రకాలుగా మారిపోయింది . వెనుక భోగాలకు తానొక్కడే కేంద్రము అన్నట్టు మహారాజుగా ఉన్నప్పటి భోగ వాసనలన్నీ మరల ప్రచండమయ్యాయి .  ఒక భాగము , " భలే , విశ్వామిత్రా , ఈ సౌఖ్యము , సౌభాగ్యము  ఇంకెవరికి దొరుకుతుంది ?  ఏ లోభము చేత అందరూ స్వర్గాన్ని కోరుతారో , ఆ స్వర్గ సౌఖ్యమే నిన్ను వెదుక్కొని వచ్చింది . ఇంకేం కావాలి ? ఏ స్వర్గాని కోసము త్రిశంకువు ఆరాట పడ్డాడో , ఆ స్వర్గమే నీదగ్గరికి వచ్చి తనని తాను నీకు ఒప్పజెప్పుకుంది . ఇంకెందుకు ఆలోచన ? " అనీ , ఇంకో మనసు , బ్రహ్మ తేజోమూర్తియై ఉన్న వశిష్ఠుని కళ్ళముందు నిలిపి , " నువ్వు కావాలనుకున్నది అది . అదే నిజమైతే , ఇది వద్దు . " అంటున్నది . 

     అలాగే కొంత సేపు రెండు మనసులూ పోట్లాడాయి . రెండు మహా గజములు ఒకదానినొకటి తోసివేస్తూ ఆర్భటించి పోరాడినట్లు రెండూ పోరాడాయి . చివరికి తాత్కాలిక సౌఖ్యము కన్నా భవిష్యపు శ్రేయస్సే గొప్పది అని అతని మనసు స్థిరమవుతుంది . తుఫానులో చిక్కి అల్లకల్లోలమై పడిలేస్తున్న కెరటాలతో నిండిన సముద్రము , తుఫాను నిలచినా ఇంకొంత సేపు అలాగే అల్లకల్లోలంగా ఉన్నట్లు , శ్రేయస్సు దారి పట్టుకున్నా , మనసులోని అస్థిరత మాయమగుటకు కొంతసేపు పట్టింది . ఇంకొంత సేపైతే చంద్రుడు సరిగ్గా నెత్తి పైకి వస్తాడు . సింహాసనపు పైనున్న శ్వేత ఛత్రపు నీడ వలె , విశ్వామిత్రుడు నిలుచున్న చెట్టు నీడ నేరుగా తలపై పడుతుంది . 

     సంయముడా , సామ్రాట్టా ? అన్న యుద్ధములో సామ్రాట్టుకు ఓటమి కలిగింది . సంయమి కి గెలుపైంది . ఆ సంయమనముతో , దేహాద్యంతమూ కలిగిన క్షోభనంతా కడిగివేసి , స్థిరమై నిలిచి , ఏదో చాలా సేపటి నుంచీ తనకూ ఆమెకూ జరుగుతున్న వాదమును ఉపసంహారము చేయువాని లాగా పలికాడు . మాటలో మాధుర్యముంది . తీవ్రత లేదు . నిష్ఠూరము లేదు . సౌజన్యముంది . కెరటము లేదు . తీరముంది . తొణుకు లేదు . నిండుదనముంది . " ఊహూ ... నాకు వద్దు " 

     అలా పలుకుతూ , ఏదో అన్యమనస్కుడైనట్టు , తన దేహపు భారాన్ని తానే మోయలేనట్టు , గభిల్లున పడిపోవు వానివలె , విశ్వామిత్రుడు చప్పున కూలబడ్డాడు . ఆ మాట చెప్పు ప్రయత్నములో దేహములోని శక్తి అంతా వ్యయమైపోయి , దేహము నిస్త్రాణ మైనట్టాయెను . అంతలోనే ఆమె ముందుకు వచ్చి , పడబోతున్న శరీరానికి తన శరీరపు ఊత ఇచ్చి , చేతనున్న ఆసనమును పరచి , అతనిని మెల్లగా కూర్చోబెట్టింది . ఆమె చేసిన ఉపచారపు సొగసును చూచుటకు అతని శరీరములో స్పృహ లేదు .