8. " మంత్ర ద్రష్ట " ఎనిమిదవ తరంగము

ఎనిమిదవ తరంగం


     కౌశికుడు ఇప్పుడు తపస్వియై రుద్రారాధన చేయుచున్నాడు. వ్రత దీక్ష పూని విహిత కర్మలను సమయ పాలనతో చేస్తూ , మిగిలిన సమయము నందు నామ జపములో నిమగ్నుడగుచున్నాడు. అతనికి ఆహారపు చింత పెద్దగా లేదు . ఆశ్రమమునకు అనతి దూరములోనే దొరకు కంద మూలములు ఆ చింతను తీరుస్తున్నవి . నిత్యహోమానికి కావలసిన సమిధలు కూడా చుట్టుపక్కలే దొరకుతున్నవి . అతనికి అప్పుడప్పుడు వామదేవుని దర్శించవలెనని యనిపించును . కానీ చేపట్టిన కార్యము సఫలమగు వరకూ అన్య చింత వలదని దీక్షతో యున్నాడు . ఎక్కడికీ వెళ్ళక , నిత్య స్నాన హోమాదులకు మాత్రము బహిర్ముఖుడై కాలము గడుపుచున్నాడు. అతనికి జప సమాధుల యందు అదేమి అమృత ఝరి దొరికినదో , నిరాహారుడైయున్నను దేహ క్షోభ లేదు , చలిగాలి అతనిని తాకనే లేదు. 


     ఇటులే ఒక సంవత్సరము గడచినది . ఇంకొక సంవత్సరము కూడా ముగియ వచ్చినది . మరునాడు  ఆరుద్ర నక్షత్రము. రుద్ర భక్తులు సూర్యోదయపు సమయానికి ముందే నిత్య కర్మలను ముగించుకొని , సూర్యోదయానికి కొంచము ముందుగా కనిపించు ఆర్ద్రా మండల దర్శనము చేసి , అచట సర్వ లోక మహేశ్వరుడగు చంద్రమౌళిని చూచెదరు. కౌశికుడు కూడా అట్టి మహాయోగము కొరకై వేచియున్నాడు. 


     సాయం సంధ్యవేళకి ముందే కౌశికుని ప్రవృత్తి లో మార్పు కానవస్తున్నది . హోమము చేయునపుడే , అతని చిత్తవృత్తిని మార్చి , తాను కౌశికుడినన్న మాటనే మరపించుతున్నది . ఏదో ఒక తేజో వాహిని నరమండలము నంతటినీ ఆవహించి , కౌశికుడను తనను కబళించునట్లు యనిపించెను . శృతి సరిగా చేసిన రుద్రవీణ యందు ఏ ఒక్క తీగను మీటినా అన్ని తీగలూ మ్రోగునట్లు అతని నోటియందు పలుకు మంత్రము లోని ప్రతి అక్షరమూ దేహము లో నఖ శిఖ పర్యంతమూ ప్రతిధ్వనించి మ్రోగుచున్నది . మ్రోగిన ఆ శబ్దము , ఏదో వ్యూహమును రచించుచున్నట్లు మనసుకు గోచరమగుచున్నది. సుడిగాలి , రానురాను బలంగా తిరుగుతూ , ఆ వేగానికి దూరమందున్న దానిని కూడా ఆకర్షించునటుల , ఆ వ్యూహము కూడా అతని దేహమును చుట్టుముట్టి నిండిన  అతీంద్రియ శక్తిని ఆకర్షించుచున్నది . వ్యూహము శక్తి కేంద్రమై , కేంద్రీకృతమైన శక్తి యంతయూ అధికమగు కొలదీ , ఇంద్రియములు బహిర్ముఖము విడచి , అంతర్ముఖమైనట్లున్నవి .  జపము మానసికమైనదైననూ , అతని అంతర్ముఖమైన వీనులకు , ఆ మంత్రాక్షరాలు భేరీ నాదము వలే భారీగా మ్రోగుతున్నట్లు వినిపించుతున్నవి . ఆ అక్షరాలు శబ్ద స్వరూపమై  , తమ సూక్ష్మ రూపమును వదలి ఘనముగా మారి వాయుభూతమున చేరి  స్పర్శ తరంగములగుచున్నవి . అవి ఇంకనూ ఘనమై తేజోభూతమును చేరి తమకు  ఒక రూపమును రూపొందించుకొను చున్నవి . ఆ రూపము మొదట అస్పష్టమై యుండి , తరువాత స్పష్టమై , అతని ఇంద్రియ ప్రాణములు ఆ రూపమునకు అలవడి , ఆ రూపము ఘనమై ,  మూర్తీ భవించి ఎదురుగా కూర్చున్నది . ఒక గొప్ప తేజస్సు నందు చిన్న తేజస్సు లీనమైపోవునట్లు , ఆ ఎదురుగా కూర్చున్న మూర్తియందు కౌశికుడు ఏకమై పోసాగెను . 


     అట్లే కొంతసేపు , నీటిలో పడిన ఉప్పు కరగునట్లు కరగుతున్న  కౌశికుడు తన విలీనము నిలిచిపోవుట చూస్తున్నాడు. తననుండి ఆ మూర్తి వైపుకు దూకుతున్న ప్రాణ ప్రవాహము క్రమ క్రమముగా నిలచిపోయి , ఆ మూర్తి వైపు నుండి తనవైపుకు ప్రాణ ప్రవాహము వచ్చుటను చూస్తున్నాడు . కొంతసేపు తరువాత , మరల తన కొక వ్యక్తిత్వము ఏర్పడి , ఆ మూర్తి ముందర తాను ఒక స్వతంత్ర వ్యక్తి వలె కూర్చొనుటకు సమర్థుడాయెను. చూచుటకది , ఒకే ధనుస్సు అల్లెత్రాటికి చిక్కి , వంగి , ఒక కొనకు ఇంకొక కొన అభిముఖమైనట్టు కనిపిస్తున్నది . ఒకే ప్రాణ శక్తి ఎదో ఒక అనిర్వచనీయ నియమానికి లోబడి , ఆ కొన యందు ఒకటి , ఈ కొనయందు ఒకటి చిన్మూర్తులై కూర్చున్నట్లు ,  ఒకే అయస్కాంతము ఆ ధృవము నందు క్రియా శక్తి , ఈ ధృవమందు క్రీడా శక్తి కేంద్రీకృత మైనట్లు కనిపించుచున్నది . ఆ కొన యందు  తన ఉపాసనా భక్తునికి అనుగ్రహమునిచ్చు దేవతా మూర్తి కూర్చొని యున్నది . దానికెదురుగా అనుగ్రహము కోరి , ప్రసాదము పొందుటకు తాను కూర్చున్నాడు..


     కౌశికునికి తన వ్యక్తిత్వము మారి , ప్రత్యేకత సంతరించుకున్నట్టు  కనిపించుచున్నను , ఆ వ్యక్తిత్వమును ఉపయోగించుకొను సామర్థ్యము ఇంకను అతనికి రాలేదు. అది అభ్యాసపు బలమో , లేక జగత్తునంతటినీ నిండియున్న అగోచరమైన ఏదో శక్తి ప్రేరణయో గానీ , కౌశికుడు మాత్రము ఆ మూర్తికి పూజాదుల నొనర్చెను. మంత్రములతో స్తోత్రము చేయుచున్నాడు . ఇతని పూజా స్తుతుల వలన ఆ మూర్తి , స్పష్టముగా , శిల్పి చెక్కడము వలన అభివ్యక్తమగు శిల్పమువలె వ్యక్తమై , ప్రత్యేకముగా కనిపించుతున్నది . చివరికి చూడగా , రుద్రుడు , వేదములలో చెప్పినట్టు కెంపు వర్ణములో , భీమాకారుడై , సర్వ శస్త్రాస్త్రములను పట్టి నిలుచున్న జటా మండల సుందర మూర్తి , భస్మోద్ధూళిత గాత్రుడై , భస్మ త్రిపుండ రంజిత ఫాల ప్రదేశము నందు నిమీలితమైన సుందర విరూపాక్షము తో ,  లోక విలక్షణుడై , జ్వాలామాలా రహితుడై , దేదీప్య మానుడైన హవ్యవాహనుని వలె తేజో విరాజుడై , ఘోరముగా నున్నట్లు కనిపించిననూ , అఘోరమై, శాంతముగా నున్నట్టి శరీరము గల నయన సుమనోహరముగా నున్న రుద్ర మూర్తి . 


     కౌశికునికి అహమస్మి అనెడు అస్మితావృత్తి గలదు . ( పరమాత్మని తనలో నిలుపుకొని  నేనే పరమాత్మను యని భావించుట ) . అది పూజాదులను చేయుటకు సరిపడగలదు , స్తోత్రములతో తేజో మండలమును ఉపబృంహణము చేసి ( సూక్ష్మముగా , చిన్నదిగా యున్న దానిని ఘనముగా , పెద్దదిగా చేయుట ) మూర్తిగా మార్చుటకు సరిపడగలదు , కానీ , ఇంకొంత ముందుకు పోయి ఇష్టార్థమును సంపాదించుటకు సామర్థ్యము లేదు. ఇట్లు తేజోరాశి చేత ఆవహింపబడిన కౌశికుని ఆ రుద్ర మూర్తియే మొదట మాట్లాడించెను. 


     కౌశికునిది ఆజానుబాహువు కన్నా పెద్ద కాయము. రాజ్యభారమును మోయుటకే పుట్టినవాడివలే ఒక చేతి కొలత ఎక్కువైనట్టి భీమకాయుడైనప్పటికీ , కౌశికుడు ఆ రుద్ర మూర్తి ముందు బాలుని వలె నున్నాడు. ఆ రుద్రమూర్తి యొక్క  భీమ గంభీర ఘన గర్జన వంటి వాక్కు ను విని అతనికి బెదురు కలిగెను. రుద్రమూర్తి అనుగ్రహించి , తన శూలముతో కౌశికుని ఆదరముతో ముట్టినపుడు , అతనికి తన అవసాన కాలమే వచ్చినట్లు గుండె అదురుతున్నది . 


     శూలముతో స్వామి ముట్టిన తరువాత కౌశికునికి కొంత ధైర్యము వచ్చెను. స్థైర్యము పుట్టెను . సామర్థ్యము వచ్చెను , అతని పలుకులలో , నదీ ప్రవాహము  ,  సుడిగాలి వేగముతో తనను తోసివేయుచున్నను ,  తనను తాను తట్టుకొను శక్తి వచ్చెను. అంగాంగములయందు చైతన్యము నిండి , మనోబుద్ధులయందు వివేకము ప్రకటమయ్యెను . 


     రుద్రమూర్తి అడిగెను , " వత్సా , నాకోసము నీవు అత్యంత శ్రమకోర్చి తపము చేసితివి , ఏమి కావలయును , కోరుకో .." 


     కౌశికుడు , కంపించుతూ  , " హే  ప్రభూ , సర్వలోక మహేశ్వర , నన్ను నీలో ఐక్యము చేసుకో. "


     రుద్రుడు నవ్వెను ; " నువ్వు తపస్సు చేసినది దానికోసము కాదు , ఇంకేదయినను కోరుకొనుము " 


     కౌశికునికి ధైర్యము వచ్చి , " నాకు సర్వ విద్యలూ కరతలామలకములగునట్లు యనుగ్రహించు " 


     రుద్రుడు మర్మముగా నవ్వుచూ , " దానికి ఇంకనూ సమయమున్నది . దానికోసము ప్రత్యేకముగా తపస్సు చేయవచ్చును , ఇప్పుడేమి కావలయునో కోరుకొనుము . " 


     కౌశికునికి ఏమి కోరవలెనో తోచలేదు. అయితే , మౌనముగా నుండక , స్తోత్రము చేయసాగెను. ఏమి అడుగవలెనో తెలియదు .


     రుద్రుడు మరల నవ్వెను . ఆనవ్వు చూసినచో , దాని అంతరంగమును , రహస్యమును తెలుసుకోగలిగిన వారైతే , రుద్రుడు నవ్వినది , " మానవుని మర్మములు చూడు " అని యందురో , ఏమో !! రుద్రమూర్తి  , ఒకింత సేపు కరుణా కటాక్ష వీక్షణములతో చూసి , చివరికి  , " ఇష్టార్థ సిద్ధియగుగాక ! " యని , చేయి చూపెను. ఇంతసేపూ ఆ మూర్తి మృదు కటాక్షము వలన పొంగి వస్తున్న కరుణా రసము దడాలున నదిగా మారినట్లై , ఏదో ఒక అజ్ఞాత ప్రవాహము వచ్చి  కౌశికుని ముంచి వేసి నట్లాయెను. 


     తీవ్రమైన ప్రచండ భానుని నుండి  ప్రబలమైన కిరణరాశి ప్రవాహము వలె బయలుదేరి  , తన తీక్ష్ణత అంతా మాయమయి పోగా , కేవలము తేజోమయమయినట్లు కనిపిస్తూ , ఆకాశము నుండి గడియకు వందలాది మైళ్ళ వేగముతో కౌశికుని కోసము వస్తున్నది . అత్యంత తేజోమయమయిన ఆ మండలము నుండి , ఒక వెన్నెల వలె , స్వఛ్చమైననూ , మందమైన తేజో మండలమునకు  దిగి , అక్కడనుండి ప్రసన్నమయిననూ ,  అంధకారమయమయిన ఏదో ఇంకొక మండలము లేదా గుహను ప్రవేశించి , దానిని దేదీప్యమానము చేసెను. కౌశికునికి తాను కూర్చున్న ఆసనము మారినట్లు అనిపించకున్నా , చలనము కలిగినట్లు యనిపించెను. తనను మోసుకుని పరుగెడుతున్న ప్రవాహ వాహిని మాత్రము తెలుస్తున్నది . చివరికి తన ఆశ్రమమునకు వచ్చెను. తన శరీరము లోపలికి తాను వచ్చి ప్రవేశించి నట్లనిపించెను.


     కను రెప్పలు వీడెను..తన కళ్ళెదుట మహా పురుషుల సభయొకటి ఆసీనమైయుంది. ప్రతిఒక్కరూ , వీరాధివీరుల వలె , అసహాయ శూరులవలె కనుపించుతున్నారు . మధ్యాహ్న భాస్కరుని తీక్ష్ణ తేజస్సు వలన ప్రజ్వలిస్తున్న ఆ దివ్య పురుషులు కావాలని శాంతులై కూర్చున్నట్లు , సింహాలన్నీ పిల్లి పిల్లల వలె కూర్చున్నట్లు యగుపించెను. 


     కౌశికునికి , నిజముగా బహుదూరము నుండీ ప్రయాణించి వచ్చినట్లు ఆయాసము అనిపించెను. అయిననూ , దివ్య పురుషుల సన్నిధిలో లభించు ఉత్సాహము వలన ఉత్తేజితుడై , లేచి నిలబడి అందరికి అభివాదము చేసి వినయముగా వారి పరిచయమును కోరెను. వారు కూడ వినమ్రులై , జ్యేష్ఠుడిని చూచిన కనిష్ఠ సోదర వర్గము వారివలె పైకి లేచి , అతనికి  ప్రత్యభివాదము చేసి , " ఆర్యా , రుద్ర దేవుల యనుజ్ఞతో మిమ్ములను సేవించ వచ్చిన అస్త్రాల అభిమానదేవతలము. ఈ దినమునుండి మేము మీవారము . ప్రయోగ , ఉపసంహారాది సమస్త రహస్యములూ తమకు కావలసినప్పుడు తమ మనసుకు గోచరమగునవి . దేవా , తమరు సౌమనస్యముతో , ఎంత ఆయాసమైననూ , ఒక్కొక్కరి పరిచయము ఈ దినమే చేసుకొనుట ఉత్తమము. లేదా , మీ ఆజ్ఞ అయినచో , ఇంకొకసారి వచ్చి కనిపించగలము " అని విన్నవించిరి .


   కౌశికుడు , " అస్త్రాభిమాన దేవతలయిన తమ దర్శనము వలన నేను కృతార్థుడనయినాను. ఈ దినమే తమ పరిచయము చేసుకొనిన విశేషలాభమున్నదా ? " యని అడిగెను. 
దానికి వారు , " స్వామిన్ , ఈ సూర్యోదయ సమయమునందు ఆర్ద్రా నక్షత్రము చంద్రునితో కలియును . శైవ శక్తి సంచయమునకు అతి ప్రశస్తమైన దినమిది . " అనిరి . 


     " అట్లయిన , సూర్యోదయమయినదా ? " 


     " ఇంకేమి , అరుణోదయ మవబోతున్నది . ఇది బ్రాహ్మీ ముహూర్తము. " 


     " మీరు దేవతలు . మా కన్నా ఉత్తమ జన్మ పొందినవారు . వ్రతములయందు సంపూర్ణమైన విశ్వాసము గలవారు . తమ అనుజ్ఞ యయిన , ఇది సకాలము . అయినంత వేగిరముగా నిత్య కర్మలను ముగించుకొని వచ్చి తమ అనుగ్రహమును సంపాదించుకొనెదను ". 


     అస్త్రాభిమాన దేవతలు అటులే యనిరి . కౌశికుడు నిత్య కర్మలను ముగించుకొని వచ్చి , సమాహితుడై ఆసనము నందు కూర్చొని , అస్త్రాభిమాన దేవతలను సమిష్ఠిగా , వ్యష్ఠిగా , సాంగముగా రహస్యముగా స్వీకరించెను.