62. " మంత్ర ద్రష్ట " అరవై రెండవ తరంగం .

అరవై రెండవ తరంగం .

     భగవానులు తొలికోడి కూయగానే నిద్ర లేచారు . నిత్యమూ వారు లేచు వేళకే భగవతీ కౌశికి లేచి , వాకిలి దగ్గర కసవు ఊడ్చి గోమయము కలిపిన నీళ్ళు చల్లి రంగవల్లి వేసేవారు . ఈ రోజు ఎందుకో వారింకా లేవలేదు. నిద్రలో ఉన్నవారిని లేపుటకూ లేదు . కడగని గడప దాటి బయటికి పోవుటకూ లేదు . వారికి సన్నగా నవ్వు వచ్చింది . ’ సూచన తగినట్లే ఉంది ’ అనుకొని , మంత్ర స్నానము చేసి అనుష్ఠానానికి కూర్చున్నారు . 

     అదేమో ఈ దినము సింధూ ద్వీపుల దర్శనమైంది . ప్రాణ దేవుడు ధ్యానం లో త్వరగా దొరకలేదు . వైశ్వానరుణ్ణి ఆవాహన చేసుకొని ప్రాణ పంచక దర్శనము చేయవలసినది . అదంతా ముగిసింది అనుకొను వేళకి భగవతి నిద్ర లేచారు . ’ ఇదేమిటీ ఈ దినము ఇంత పొద్దు అయిందీ ? ’ అనుకొని గాబరా పడి త్వర త్వరగా లేచారు . చీర కుచ్చిళ్ళు కాలి కడ్డము పడి కింద పడ్డారు . ఆ చప్పుడు విని భగవానులు ఈ లోకం లోనికి వచ్చినారు  భగవతి కి దెబ్బ తగిలి నొప్పి కలిగింది . అయినా కష్టపడి లేచి వెళ్ళి వాకిలి ఊడ్చి కడిగినది . భగవానులు నవ్వుకుంటూ లేచి స్నానానికి వెళ్ళినారు . 

      దేవరాతుడు నదిలో స్నానము చేసి ఒడ్డున కూర్చొని ఆహ్నికము చేస్తున్నాడు . మిగిలినవారంతా అప్పుడప్పుడే లేచి నదికి వస్తున్నారు . శుక్రోదయమైననూ పూర్వ నిశలో మబ్బులు కమ్ముకొని నక్షత్రాలు కూడా కనబడకుండా పోయినాయి . అందరికీ ఏదో ఒక విధముగా ఆలస్యమైనది . భగవానులు నదిలో దిగుతుండగనే భగవతి కూడా అక్కడికి వచ్చినారు . వారి ముఖం లో ఏదో ఆదుర్దా. 

     సూర్యోదయమై సుమారు ఒక ఝాము గడచి ఉండవచ్చును . మేఘముల వలన సూర్యదర్శనమే కాలేదు . అదేమో , ఆకాశము  మేఘావృతమైనదని కలవరమో , లేక , ఆశ్రమమును ఏదో నల్లటి వెలుగు ఆవరించినదో ? ఏమోగానీ , ఆశ్రమములో ఎప్పటి వలె ఉదయ నాదాలు , సవ్వడులు లేవు . పక్షుల కిలకిలలూ లేవు . దుర్భోజనము చేసినవాడు వ్యథ చెందునట్లు ఏదో అరట ఎక్కడ చూసినా నిండినట్లుంది . 

     భగవానులు ఆశ్రమానికి వచ్చి విశ్రాంతి గృహములో కూర్చున్నారు . దేవరాతుడిని పిలిపించి నారు . ఎన్నడూ లేని ఆత్రముతో , " దుఃఖము వచ్చినపుడు అది ఇంద్రియ మనో బుద్ధులను పట్టి దుర్బలము చేస్తుంది . ఇంద్ర , చంద్ర , బృహస్పతులను ధ్యానము చేసి వారి వలన బలము పొంది ఇంద్రియ మనో బుద్ధులలో నింపితే దుఃఖము అణగుతుంది . దీనిని మరువకుండా చూసుకో " అని చెప్పి ముగిస్తున్నారు . అంతలో ఆంధ్రుడు వచ్చినాడు . 

     దేవరాతుడు తనకన్నా ముందే వచ్చియుండుట చూచి అతనికి కోపము రేగిపోయినది . అయినా అనునయమును వదలలేక , తండ్రి గారికి మాత్రము నమస్కారము చేసి , దేవరాతుడిని లక్షింపకుండా నిలిచాడు . భగవానులు అది చూచి , ’ ఇతడు కూడా నమస్కారానికి అర్హుడే ! ’ అన్నారు . ఆంధ్రుడు , " తమరి ఆజ్ఞ అని ఇప్పుడు చేస్తాను . కానీ ఆంధ్రుడు శునశ్యేఫుడి కన్నా శ్రేష్ఠుడు " అని నమస్కారము చేసినాడు . 

     భగవానులు తలఊపుతూ , " వాదమేమో బాగానే ఆరంభమయింది . ధర్మ మందిరమునకు వెళదామా " అని బయలుదేరినారు . " మీ అమ్మను కూడా రానీ " అన్నారు . ఆంధ్రుడు తల్లిని పిలుచుటకు వెళ్ళినాడు . భగవానులు దేవరాతునితో , " చూడు , మెలకువగా విని గుర్తుంచుకో . ధర్మ విచారము చేయునపుడు ప్రాణము పైన దృష్టి ఉండవలెను . అక్కడ ఏ కొంచము వికారము కనబడినా , మనసు ఉద్రిక్తమైనదని తెలుసుకొని , మరలా సమాహిత మనస్కుడవై కూర్చోవలెను . " అని పలుకుతూ ధర్మ మందిరపు వైపుకు వచ్చినారు . 

     ఆంధ్రుడు తల్లినీ , తమ్ముళ్ళనూ పిలుచుకొని వచ్చినాడు . భగవానులు పత్నిని పిలచి , పక్కనే కూర్చోబెట్టుకుని , " నీ కొడుకు మాపైన అభియోగమును తెచ్చినాడు . ధర్మ మందిరానికి వచ్చినాము . అతని పరిషత్తును పిలవమను . " అన్నారు . 

     భగవతి ఆమాట విని నేల పైకి కుంగి పోయినారు . " ఆంధ్రా ! ఇదేమిటి ? ఈ మాట నిజమేనా ? భగవానులను నువ్వు ధర్మ మందిరమునకు పిలచుకొచ్చినావా ? "  దానికతడు , " మేమంతా నీ కాలిపై పడి వేడుకున్నాము . నువ్వు భగవానులకు చెప్పలేదు . కాబట్టి ఈ దినము మేమే వారికి తెలియజేయవలెనని వచ్చినాము . వారే ఇక్కడికి రమ్మని చెప్పినారు . మేము కూడా వారి ఆజ్ఞ అని వచ్చినాము . " 

     భగవానులు ధర్మ మందిరమునకు వచ్చినారు అన్న సమాచారము వచ్చినదే తడవుగా ఆశ్రమము  ఆశ్రమమే అక్కడికి వచ్చి మూగింది . అందరూ వచ్చి తమ తమ స్థానాలలో కూర్చున్నారు . ధర్మాసనములో దర్భలతో చేసిన కూర్చ నొకదానిని కట్టి ఉంచి , " ధర్మ పురుషుడు మా వాద , వివాద , ప్రతి వాదములను పరీక్షించి నిర్ణయము చేయుగాక " అని సభ ప్రార్థించింది . 

     భగవానులు లేచి , " మేము అభియోగము ఆపాదించ బడిన వారము . దేవరాతుడిని జ్యేష్ఠ పుత్రునిగా అంగీకరించి , ఔరసులైన ఆంధ్రాదులకు వారి జన్మ సిద్ధమైన అధికారమున లోపము కలిగించినాము అనునది మాపైని ఆరోపణము . కులహీనుడైన శునశ్యేఫుడు కులీనులైన ఆంధ్రాదుల అధికారమును అపహరిస్తున్నాడు అనునది అతనిపైని ఆరోపణము . ఇది అధర్మమని వారి సిద్ధాంతము . దీనిని మేము అంగీకరించవలెను , లేదా నిరాకరించవలెను . ఇదిగో , ఈ ధర్మ సభ ముందర మేము ప్రమాణ పూర్వకముగా పలుకుచున్నాము . హరిశ్చంద్రుని యాగములో దేవతలు కరుణించి ఈ పుత్ర రత్నమును మాకు అనుగ్రహించినారు . ఇతడు వయోమానము చేత చిన్న వాడైననూ గుణము వలన , విద్య వలన , ప్రభావము వలన , తపస్సు వలన , జ్ఞానము వలన , మా ఔరసులు నూరుమంది కన్నా శ్రేష్ఠుడు . దాని వలననూ , దేవతలు అనుగ్రహించి ఇచ్చినవాడు అన్న  కారణము చేతా ఇతడిని వీరందరికన్నా జ్యేష్ఠుడు అని మా దంపతులము అంగీకరించినాము . ఇది మా పిల్లలు కూడా అంగీకరించ తగినది . దానితో పాటు , దేవరాతుడు ద్వాముష్యాయణుడై ఆంగీరస విశ్వామిత్ర గోత్రములు రెండింటికీ భూషణుడై ఉండుటకు తగినవాడు . మాకు తోచిన విధముగా మేము దీనిని ధర్మమని అంగీకరించి ఆచరిస్తున్నాము . దీనిని ఆమోదించువారూ , విరోధించు వారూ ముందుకు వచ్చి తమ అభిప్రాయములను సకారణ సహేతుకముగా ధర్మ పరిషత్తుకు నివేదించవచ్చును . మాది అధర్మమని సప్రమాణముగా , లేదా సహేతుకముగా  తెలిపిన యెడల మమ్ములను సరిదిద్దుకొనుటకు సిద్ధముగా ఉన్నాము " అని గంభీరముగా , నిర్వికారముగా పలికి , చేతులు జోడించి కూర్చున్నారు . 

     సభ ఒక ఘడియ నిశ్శబ్దమై  నీరవమైనది . మధుఛ్చంద్రుడు అన్నగారి అనుమతి కనుసైగతో పొంది లేచినాడు . అతడి వెనుకనే అతని నలభై తొమ్మిది మంది తమ్ములూ లేచి నిలుచున్నారు . అంతమందీ ముందుకు వచ్చి సభకూ , తల్లిదండ్రులకూ నమస్కారము చేసి నిలచి , " ధర్మ పురుషునికి నమస్కారము . ధర్మిష్ఠులకు నమస్కారము . ధర్మజ్ఞులకు నమస్కారము . భగవానులు అనుజ్ఞయిచ్చి చెప్పినది సర్వథా ధర్మ సమ్మతముగా ఉన్నదని మేము ఒప్పుకున్నాము . వీరే గోత్ర ప్రవర్తకులైనందు వలన , వంశ క్రమానుగతముగా ఆచరణలో అధికారముల లోపమగుట అనునది లేనందు వలన ఔరసులమైన మేము , ధర్మ , కర్మ , గుణ , విద్యా తపస్సుల వలన జ్యేష్ఠుడైన ఇతడిని సర్వ జ్యేష్ఠుడు అని అంగీకరిస్తున్నాము . ఈతనికి జ్యేష్ఠాంశము చెందుటకు మా అభ్యంతరమేదియూ లేదు " అని నమస్కారము చేసినాడు . తమ్ములు కూడా నమస్కారము చేసినారు . 

     సభ కూడా మధుఛ్చంద్రుని మాటకు అంగీకారము ఇచ్చినది . ఆంధ్రుడూ , అతని తమ్ములూ లేచి నిలుచున్నారు . " ధర్మజ్ఞులకు ధర్మిష్ఠులకు ధర్మ పురుషునికి నమస్కారములు . నేను ఈ తమ్ములందరి పరముగా చెప్పుచున్నాను . మేము చెప్పుచున్నదానిని మేమే విమర్శ చేసుకొని చూసి , ’ ఇది ధర్మము , సప్రమాణమైనది , సలక్షణమైనది ’ అని నమ్మి ఈ సభ ముందర మా అభిప్రాయమును నివేదిస్తున్నాము . ఒక వేళ మేము క్రోధాది దుర్బుద్ధులను ఆశ్రయించి అధర్మమని మాకు తెలిసి కూడా దీనిని సాధించవలెనని అనుకొని ఉంటే , ధర్మ పురుషుడు మాకు ప్రాణాంతకమైన శిక్షను విధించనీ . భగవానులు మాకు ఇచ్చిన ఆజ్ఞను మేము శిరసా వహించవలెనని మేము ఒప్పుకొను వారమే అయినా , వారి ఆజ్ఞ మేము ఒప్పుకోదగినదిగా ఉండవలెను . అటువంటి ఆజ్ఞను ఇచ్చి ,  వారు మమ్ములను అనుగ్రహించవలెను . అటుల కాక , వారి సిద్ధాంతము వలన మా అధికారమునకు  వచ్చు లోపమును గమనింపకుండా తమ సిద్ధాంతమును మాపై రుద్దునట్లయితే అది పితృ ధర్మపు దుర్వినియోగము . ఎవరు చెప్పినా ఈ శునశ్యేఫుడు శునశ్యేఫుడే తప్ప ఇంకొకడు కాలేడు  . అదే కారణము వలననే ఇతడు ఆంగీరస గోత్రుడే తప్ప  విశ్వామిత్ర గోత్రుడవలేడు .  గోత్రము , పారంపర్యముగా ప్రాప్తమగు అధికార విశేషము . భగవానులే అయినా అటుల  తాము మెచ్చిన వారికి  , తమను మెప్పించినవారికి తమ గోత్రమును ఇవ్వవలెనన్న , ఉత్తరాధికారులయిన మమ్ములను అడిగి ఇవ్వవలసినది . అలాగ ఇచ్చినా అతడు మాకు తమ్ముడవగలడే కానీ అన్న కాకూడదు . అందు వలన మేము ఈ శునశ్యేఫుడి జ్యేష్ఠత్వాన్ని అన్ని విధములా విరోధిస్తున్నాము . "

" ఈ మీ సిద్ధాంతమును పుత్ర ధర్మముతో పాటు సమన్వయ పరచగలరా ? " 

     " లోకములో ధర్మము సామాన్యము , విశేషము అని రెండు విధములు . సామాన్యమునకు విశేషము వలన భంగము ఉంటుంది . ఇది విశేష ధర్మము . కాబట్టి సమన్వయము అవసరము లేదు . " 

ధర్మాసనము నుండీ ఒక హుంకారము వినిపించినది .

     మధుఛ్చంద్రుడు " అన్నా , హెచ్చరిక ! నువ్వు ప్రాణమును పణముగా పెట్టి ధర్మ విచారము చేయుచున్నావు . ఏ విధముగా కూడా  ధర్మమునకు గ్లాని  కలుగరాదు " అని మొక్కినాడు . 

     ఆంధ్రుడు తిరస్కారపు గర్వముతో , అహంభావపు నవ్వు నవ్వుచూ , " జ్యేష్ఠులు జ్యేష్ఠులు మాత్రమే కాదు . శ్రేష్ఠులు కూడా ! దానిని కనిష్ఠులు మరువరాదు " అన్నాడు .

     మధుఛ్చంద్రుడు గడ గడ వణకుచూ , భీతితో , వినయముతో అడిగినాడు , " ఇదే మాట భగవానులకు కూడా అన్వయిస్తుంది కదా ? " 

" జ్యేష్ఠులని అంగీకరిస్తే జ్యేష్ఠులు . ప్రతిఘటించిన తర్వాత ? "

భగవతి , " ఆంధ్రా , హెచ్చరిక , హెచ్చరిక ! " అన్నారు . 

     మధుఛ్చంద్రుడు మరలా వేడుకున్నాడు , " అన్నా , ఈ మాట కేవలము నీ నోరు పలికినది . వెనుకకు తీసుకో " 

" లేదు , ఇది ఆడిన మాట " 

" ఇది అన్యాయము " 

" నేను చెప్పుచున్నాను , ఇది న్యాయము " 

     ధర్మాసనపు వైపునుండీ పిడుగు వంటి ధ్వని వినిపించినది . నిశ్శబ్దముగా , నీరవముగా కూర్చున్న సభ , ఆ అనిరీక్షితమైన మహా ధ్వని వలన వణకిపోయి పైకి ఎగసి పడినట్లాయెను . భగవానులు కిందికి చూస్తున్నవారు , పైకి తలయెత్తి చూచేలోపు , ఒకే జ్వాల వారి యాభై మంది పుత్రులను భగ్గుమని కాల్చి బూడిద చేసేసింది . భగవతి దానిని చూచి , అయ్యో అని అరుస్తూ కూర్చున్నట్లే కిందపడి మూర్ఛ పోయినారు . భగవానులయితే , తామే ఆ మంటలలో చిక్కిన వారివలె నిశ్చేష్టులై నిలబడినారు . మధుఛ్చంద్రాదులు ఏమి జరిగినదో అర్థము కాక కర్తవ్య విమూఢులైనారు . సభ వారు కనులు మూసుకున్నారు . 

తెల్లటి మేఘము ఒకటి వచ్చి భగవతిని మోసుకొని వెళ్ళడము ఎవరూ చూడలేదు .