60. " మంత్ర ద్రష్ట " అరవై యవ తరంగం .

అరవై యవ తరంగం .

     భగవానుల తొడపై శునశ్యేఫుడు వచ్చి కూర్చున్నది , వారు అతడిని దేవరాతుడు అని సంబోధించినది మిగిలినవారికందరికీ హితమైననూ , ఆంధ్రాది పంచాశులకు సరిపోలేదు . నూరు పశువులకు విక్రీతుడైన వాడొకడు సులభముగా బ్రహ్మర్షుల తొడపైన కూర్చొనునది మర్యాదకు నిషిద్ధమైనది అని వారి సిద్ధాంతము . అక్కడ ఏ అడ్డూ అవాంతరమూ రాని యెడల అక్కడే వాడికి బుద్ధి చెప్పి ఉండేవారు . కాని , ’ ఇది సభ , భగవానులకు చెప్పకుండా ఏ పనీ చేయరాదు ’ అని మిన్నకున్నారు . భూమిని పడి , బీజమై జనించినది మొలవక పోవచ్చు . పీకబడ వచ్చు , విఫలము కావచ్చు . కానీ మనస్సులో పుట్టిన భావము మాత్రము ఫలించకుండా పోవుట ఉందా ? ఆంధ్రాదులకు యజ్ఞ మంటపములో పుట్టిన ఈ విరోధ భావము ఎరువుగోతిలో పడిన గుమ్మడిగింజ వలె బాగా పెరుగుతూ పోయింది . ధర్మారణ్యమునకు వచ్చు వేళకు దేవరాతుని విషయమై వారి భావము  సంపూర్ణముగా ధర్మ విరుద్ధమై పోయింది . 

     దేవరాతుని విషయములో మధుఛ్చంద్రాదుల ప్రవర్తన ఆంధ్రాదుల పిచ్చి కి ధూపము వేసినట్టాయెను . వారేమో , ’ అతడు భగవానుల విశేష కృపకు పాత్రుడైనవాడు ’ అని భావించి  అతడిని విశేషముగా అభిమానించి గౌరవించినారు . అతడు వయో జ్యేష్ఠుడు కాకున్ననూ , విద్యా జ్యేష్ఠుడని అతడిపై వారికందరికీ గౌరవము . అది ఆంధ్రాదుల దృష్టిలో ఇంకొక సంప్రదాయ భంగము .  ’ పెద్దవారు పెద్దవారే  , ఈ దినము నాటిన మొక్క శతమానపు వృక్షమును మించుట ఉంటుందా ? మేము ఏదైనా సహిస్తాము , కానీ క్రమ భంగమును సహింపము ’ అని స్పష్టముగా చెపుతారు . 

     దీనిని భగవతీ కౌశికి భగవానులకు తెలియజేశారు . వారు , " ఇది నాకు దారిలోనే తెలిసింది . అయినా , ఎవరైనా నాకు వచ్చి చెప్పనీ , అని వేచియున్నాను . మంచిది , విష వృక్షపు ఫలాన్ని సంగ్రహించు కాలము వచ్చింది . నువ్వు ఇంద్ర హోమము చేసి దైవత్వాన్ని స్వీకరించు " అన్నారు . 

     ఆమెకు అర్థము కాక, ’ అటులనిన నేమి ? " అన్నారు . " అటులనిన ? వారికి తాము చేస్తున్న అధర్మపు విషఫలమును సంగ్రహించు కాలము వచ్చినది . మనకు పుత్ర శోకమును అనుభవించు కాలము వచ్చింది . నువ్వు అకారణముగా పుత్ర శోకాన్ని ఎందుకు అనుభవించవలెను ? కాబట్టి  , ఇది జరుగు లోపల దైవత్వాన్ని వహించి , దుఃఖానికి దూరంగా ఉండు . " 

     " నేను తమ సహధర్మచారిణిని . తమరు అనుభవించేదాన్ని నేను కూడా అనుభవించియే తీరవలెను . కదా ? " 

     " అవును . నువ్వు సహధర్మచారిణివి . అంటే , ధర్మములో సహచారిణివి . నేను కూడా వెనుక విశ్వామిత్రుడనని పేరు పెట్టుకున్ననూ , భగవాన్ వశిష్ఠుల పుత్ర వినాశనమునకు కారణమైనాను . దాని ఫలముగా జన్మాంతరములో అనుభవించవలసిన పాప ఫలము ఇప్పుడే పక్వమై చేతికి వచ్చి చేరినది . ఈ పాప ఫలాన్ని నువ్వు అనుభవించ వలసిన పని లేదు . అదీ కాక , నువ్వు ఇంతవరకూ నాతో వర్తించిన అన్యాదృశ ధర్మాచరణ వలన నేను ప్రసన్నుడనైనాను . నువ్వు కావలసిన వరమును కోరుకో . నువ్వు దేవతవు . హవిర్భాగములతో ఆరాధించి మెప్పించ వలసిన దానవు . నువ్వు మానవులకు వరముల నిచ్చుదానవు . ఇటువంటి నీవు  నన్ను వలచి పెద్ద మనసుతో స్వర్గమే ఇక్కడికి వచ్చినట్లు చేసి , నాకు ప్రియము , హితము చేకూర్చినావు . నువ్వు ఏమికావాలన్నా చేయుటకు సిద్ధముగా ఉన్నాను . స్త్రీ బుద్ధిని ఆశ్రయించి , హఠము పట్టి దుఃఖభాగినివి కావద్దు . ఈ దుఃఖము అరుంధతీ దేవిని తినివేయునట్లుండినది . వశిష్ఠులంతటి వారికే దుస్సహమైనది . ఆ వశిష్ఠ శోకము నందు సగమును నేను తీసుకొని ఉన్నవాడను . దానికోసమై ఈ దేహాన్ని ఇచ్చినా నాకు దుఃఖము లేదు . కాబట్టి ఇటువంటి దుస్సహమైన , దుర్దాంతమైన దుఃఖాన్ని అబల , కోమల , ధర్మశీలవైన నువ్వెందుకు వహించవలెను ? అందుకే చెప్పుచున్నాను " 

     " దేవా , క్షమింపవలెను . తమకు ప్రతి యాడుటలేదు . నేనిప్పుడు తమరు చెప్పినట్లు చేస్తే , లోకం లో , " ఎంతైనా అది సాని , సాని బుద్ధి పోతుందా ? చెడ్డకాలము వచ్చిందని తెలుసుకొని చేయి విడచినది " అని నాకు అపఖ్యాతి వస్తుంది . కాబట్టి తమ ఆజ్ఞను మీరక ఇంద్ర హోమమునైతే చేసెదను . కానీ దైవత్వాన్ని స్వీకరించను . ఇంద్రుడు దేవతలకు రాజు . దేవతలందరూ అతని సొత్తు . అతడు సర్వాంతర్యామి . నేను మీతో పాటే ఉండిపోతాను . ఆ దుఃఖము అంత తీవ్రముగా వస్తే , దానికి తమరు బలియయితే , నేను కూడా బలి యవుతాను . అప్పుడు నేను ఓడినట్లు కాదు . అప్పుడు నన్ను మించిపోయి వచ్చి , నన్ను ముంచివేయు దుఃఖాన్ని చూచి , కావలెనన్న , దేవేంద్రుడు నాకు దైవత్వాన్ని ఇవ్వనీ . అటుల కాక ,  నేననుకున్నట్లుగా , తపోధనులూ జ్ఞాన ధనులూ అయిన తమకు ఈ దుఃఖము తగలదు అన్నదే నిజమయితే , నేను దైవత్వాన్ని వహించ నవసరము లేదు . " 

" నువ్వు దైవత్వాన్ని వహించుటకు ఎందుకు వెనుకాడుతున్నావు ? " 

     " ప్రభూ ! దైవత్వంలో ఉండేది రజోగుణమైన ఆవేశము . ఎప్పుడూ భోగ లాలసత. మనస్సు నిశ్చలముగా , నిరాటంకముగా ఉండదు . ఇప్పుడు నేను సాత్త్వికముగా , శుద్ధముగా సుఖముగా ఉన్నాను . తమరు నాకు ప్రసన్నులై వరమును కోరుకొమ్మన్నారు . కాబట్టి నాకు ఇప్పుడు అనుమతినివ్వండి , ఆ వరమును ఆవిధముగా ఇచ్చి అనుగ్రహించండి . దుఃఖమైనా , సుఖమైనా నేను తమ పత్నిగానే ఉండిపోతాను . " 

     " సతీ ! , నిజంగా అటులనే కానీ . ఇంద్రుడు వచ్చి నిన్ను తిరిగి రమ్మని పిలుచు వరకూ నువ్వు నా పత్నివై ఉండు . ఏదేమైనా  మహేంద్రుని ఆజ్ఞను మనమిద్దరమూ మీరుటకు లేదు , కదా ! " 

     ఇద్దరూ ఒప్పుకున్నారు . వెంటనే , హాఠాత్తుగా ఆమెకు రంభ జ్ఞాపకము వచ్చింది . " దేవా , ఇంకొక ప్రార్థన ఉన్నది . నాకు తోడుగా రంభ కూడా వచ్చినది . దానిని నేను మరచేపోయినాను . ఆమె ఏమైనది ? దేవలోకానికి తిరిగి వెళ్ళినదా ? ప్రభావముచేత చూడవలెను . " 

     భగవానులు నవ్వారు . " ఆమె ఏమయిన దనునది నాకు తెలుసు . అయితే నువ్వు నొచ్చుకొనెదవని నీకు చెప్పలేదు . ఆమె కూడా నీ వలె సాత్త్వికురాలై వచ్చియుండిన బాగుండెడిది . అయితే , నీకు సాపత్న్య యోగము లేదు గనక , ఆమె రజో మూర్తియై వచ్చింది . క్షేత్ర పాలకుడైన భైరవుడు చెప్పిననూ వినక , దుడుకు తనము చూపి , ఇక్కడ మహా శిలయై పడియున్నది . నువ్వు దేవలోకమునకు వెళ్ళునపుడు ఆమెను పిలుచుకొని పోదువు గాని  . అంతవరకూ ఆ సంగతి ఆలోచించవద్దు . " 

     భగవతీ కౌశికి అది విని వ్యథ చెందినది . " దేవేంద్రునికి ఆమె బాగా కావలసినది అని ప్రతీతి . ఆమె ఇలాగు మహా శిలయై ఉన్ననూ అతడెందుకు మిన్నకున్నాడు ? లేదా  , పాప ఫలాన్ని అనుభవించనీ అని ఊరకున్నాడా ? కానిమ్ము , నేను దుఃఖ పడునపుడు నన్నూ ఇలాగే వదలివేస్తే ? లేదు , అటువంటి భయము లేదు . అగ్నికి కూడా హిమపు బాధ ఉండునా ? అలాగే , భగవానులకూ బాధ ఉంటుందా ? అన్నిటికీ మించి , నేను ఇక్కడ ఉన్నంతవరకూ సతిని . దైవత్వాన్ని వహిస్తే సానిని . దేవతనై సానిగా ఉండుటకన్నా , మానవి నై సతిగా ఉండుటయే నాకు హితము . " 

     ఆమె ఆలోచనలన్నిటికీ సమాధానముగా పలికినట్లు , " నీకు ఇష్టము వచ్చినట్లు చేయి . అయితే , రేపటి మాపటి లోపల సర్వమూ జరిగిపోతుంది " అని పలికి భగవానులు ముక్తాయించారు .