ముప్పై ఏడవ తరంగము
విశ్వామిత్రుని రాకకై అతని దారిని కాచి ఉన్న మేనక ఆరాటపడుతున్నది . " ఆ మహర్షి ఏమైనా తన దివ్య జ్ఞానము చేత ఆరోజు తనకు ఓటమి అగునని తెలిసి తప్పించుకున్నాడా ? " అని దిగులు . తన జ్ఞాన బలముతో తరువాతి ఝాము లోపల ఏమవుతుందో అని చూడాలని ఆమెకు కుతూహలము . ఏదైనా అది తనకు కావలసినది కాకపోతే ? అని చూచుటకు కూడా దిగులు . మునీంద్రుడెక్కడ ఉన్నాడో చూద్దామని ఒక భావము , కానీ చూచుటకు కావలసిన స్థైర్యము లేదు . ఆమె తన మనసు శిథిలమగుటను ప్రకటించుటకు కూడా లేదు , సఖులున్నారు . చాలా కష్టము మీద , నవ్వుతూ తిరుగుతున్నది . ఆమె ఎక్కడున్నా , ఆమె మనసు మాత్రము , చెవులకు ఏ సడి వినిపించినా విశ్వామిత్రుడు వచ్చాడేమో అని తిరిగి చూస్తున్నది .
చివరికి విశ్వామిత్రుడు వచ్చాడు . కొంచము జాగైంది . వస్తుండగానే , " మేనా , ఆలస్యమైందా " అంటూ వచ్చాడు . ఆ రెండక్షరాలను విని , అతని రూపమును చూచి పడతి హృదయము చల్లనైంది . చూచు వారున్నారను విషయాన్ని మరచి పతిని కౌగలించుకుంది .
కనిపించకుండా ఉన్న ఆ సఖులిద్దరూ అది చూచి ఆశ్చర్యపడ్డారు . వారి జన్మలో , ఆడదానికి అంత మోహము కలుగుతుందనీ , కలగ గలదనీ తెలియలేదు . రంభకు ఆశ్చర్యము పెరిగి , అసూయ కలిగింది . ఘృతాచీ కి , ఆ మహర్షి మహిమ ఇంకెటువంటిదో అని ఆశ్చర్యమై , సాధ్యమైతే తానుకూడా ఈ సుఖమును ఒకసారైనా అనుభవించాలి అనిపించింది .
మేనక మనసు ప్రసన్నమవుతుంటే, పూజా మంటపమంతా ప్రసన్నమై నవ్వులు పూసినట్టైంది . మునీంద్రుడిచ్చిన విశ్వాసముతో కూడిన గాఢాలింగనముతో తృప్తి పడి అతనిని పిలుచుకొని వెళ్ళి మంటపపు మధ్యలో ఏర్పరచిన మందాసనము పై కూర్చోబెట్టింది . చూచుటకు , మేనక అతని చేయి పట్టుకోలేదు , చేయి పట్టుకొను నెపముతో ఎత్తుకొని వెళ్ళి కూర్చోబెట్టినట్టు ఉంది .
ఆ పడతి , వేటగాడు తాను గుచ్చబోవు పిడిబాకు సులభముగా నాటుటకు తన వేట పశువుకు నూనె చమరినట్లు , అతనికి ఒళ్ళంతా నూనె చమరింది . ఆ చెరుగు నడుముకు చుట్టి , కుచ్చిళ్ళు ఎత్తి కట్టి , చేతి గాజులను పైకి సవరించుకుని , చేతులతో నూనె వత్తి వత్తి అదిమి రాస్తూ ఉంటే మృదంగ తాళముల వలె సొగసుగా సడి చేస్తూ , తన మోహాన్ని అతని తలకు పట్టిస్తున్నట్టుంది . అంగాంగాలనూ పట్టి పట్టి నూనె రాసి నిమురుతుంటే , తన బాణాన్ని ప్రయోగించుటకు సరైన చోటు ఏదని వెదకుతున్నట్టుంది . మొత్తానికి నూనె రాయడము అయింది . అక్కడికే వేడి నీరూ వచ్చింది . నూనె రాసిన శ్రమతో ఆ మోహిని ముఖమూ , శరీరమూ ఎర్రబడ్డాయి . కానీ ఉత్సాహము తగ్గలేదు . తానే నీరు పోసి స్నానము చేయించాలని కులుకుతూ కూచుంది . బట్టలకు రంగులు అద్దే అద్దకపు పనివాడు ఎంతో ఓపికగా , విశ్వాసంగా ఆ బట్టలు తడిపి జాడించునట్లు , ఏదో యజ్ఞము చేస్తున్నట్టి శ్రద్ధతో నీళ్ళు పోయడము ముగించింది . " దేవా , నీ నిత్య కర్మ ముగిసే వేళకు నేను వచ్చేస్తాను " అని తాను స్నానానికి దిగింది .
ఆ సేవను చూసి పరవశిస్తున్న ఘృతాచీ వెంటనే ముందుకు వచ్చి మేనకను పిలుచుకొని పోయి స్నానము చేయించింది . రంభకు , " నిజంగా మేనక అదృష్టవంతురాలు " అనిపించింది .
ఇంకొక ఘడియలోపల మేనక మడి కట్టుకుని వచ్చింది . ఇంకొక పూజా పీఠము సిద్ధమైంది . మనోహరంగా మరుని మగత నిద్ర వలె సొంపైన అలలతో జంపాల గా తేలియాడే సముద్రమైన ఆ పూజా మంటపములో నాథుని కూర్చోబెట్టి , ఆమె పూజ ప్రారంభించింది . తూర్పు దిశలో కనిపించే తెలుపు ఎరుపై , ఎరుపులన్నీ కలసికట్టుగా వచ్చినట్టున్న చంద్రబింబము పైకి వచ్చి కనబడు వరకూ పూజ నడుస్తూనే ఉంది .
ఆ పూజా విధానాన్ని ఎవరు వర్ణించగలరు ? తీసిన గంధము పంచేంద్రియాలకూ సంతర్పణ చేసినట్టుంది . అర్చించిన కుసుమాలలో కేవలము రూప గంధాలు మాత్రమే కాక , అలౌకికమైన ఇంకేదో నవ చైతన్యము ప్రతి సుమము లోనూ ఇంతింత నిండినట్లుంది . ఇంకా సరిగా చెప్పాలంటే , సాలె పురుగు తన గూటికి చిక్కిన ఆహారాన్ని పట్టి అది కదలకుండా , సూక్ష్మమైన తన మృదువైన దారాలతో దాని చుట్టూ కట్టినట్లు , ఆ మోహిని తన మోహ మంత్రపు బీజాక్షరాలను ఆ మానవేంద్రుని మనసు ముగ్ధము కావాలని మనసుతోనే ప్రయోగిస్తూ , ఆ ప్రయోగపు క్రౌర్యాన్ని దాచుటకు పూజ నెపముతో పువ్వులని అర్పించినట్టుంది . నైవేద్యము సమర్పించినపుడైతే ఆమె వైఖరిని చూడాల్సిందే , వెలుగుతున్న దివ్య జ్యోతిర్లత తన జీవన సార్థకత కోసము ఇష్ట దైవానికి సమర్పిస్తున్నదా అన్నట్టూ , ఆడ తీగ ఒకటి ఆశ్రయ దాత యైన మహా వృక్షానికి తన సర్వస్వమునూ కానుకగా ఇస్తున్నట్టూ , మానవాతీతమైన ఏవేవో భక్ష్య భోజ్య రస చోష్యాలను సమర్పించుకుంది . దేవతల ఆహారమైన అమృతము లేకున్నా , దానికి సమానమైన దివ్య ఔదనపు భోజనము చేత జిహ్వ , ఉదరము , శరీరముతో పాటు అతని పంచప్రాణాలూ తృప్తి చెందాయి .
చివరగా మంత్రపుష్పాన్ని సమర్పించి పునః పూజ కూడా ముగించి , పూజ అంతమయ్యే సరికి విశ్వామిత్రునికి తాను నిజంగా ఏదో ఒక దేవతననీ , ఆమె భక్తికి ఏమి కావాలన్నా , అడిగిన వరము ఎటువంటిదైనా కానీ , నిశ్శంకగా , నిర్లోభముతో , పూర్ణ మనస్సుతో ఇవ్వాలి అనిపించింది .
ఆ భావనను కళ్ళు , ముఖము , శరీరాలు మనసు కన్నా ముందే , భావము పలుకై బయటపడుటకన్నా ముందే సూచించి , అభయము నిస్తున్నాయి . అతని నాలుక ఆ సుఖ సాగరములో ఎక్కడో కరగిపోయి ఉండాలి , లేకపోతే మాట బయటికి రావడానికి అంత జాప్యమెందుకు ? మనసు ఆ సుఖ తరంగిణి లో ఎక్కడో కొట్టుకొని పోయి ఉండాలి , లేకపోతే మాట పలుకకుండా ఉంటుందా ?
మొత్తానికి మేనక పూజను ముగించింది . అసలే ప్రాణముతో కలయ తిరుగు వెండి బొమ్మ లాగా ఉన్నది , ఇప్పుడు శృంగారపు సొగసు , సౌఖ్యపు ఓజస్సు , శ్రద్ధ యొక్క తేజస్సు చేరి అలౌకిక మన మోహన మూర్తి అయింది . పూజ అంతా అయ్యాక పూజా సాఫల్యం కోసము ఒక ఫలాన్ని తెచ్చి అర్పించింది .
విశ్వామిత్రుడు మేనకను లేపి దృఢాలింగన పూర్వకముగా తొడపైన కూర్చోబెట్టుకుని , చుబుకాన్ని పట్టి , చిదిమి , బుగ్గలు నిమిరి , ముద్దు పెట్టుకుని , చెదరిన కురులను సవరించి , చెమరిస్తున్న చెమటని తుడిచి , ముఖం లో ముఖము పెట్టి , " ఏమిటీ సంభ్రమము ? ఈ ఉపచారములేమిటి ? నేను , చక్కెర ముద్ద నీటిలో పడినట్టయ్యానే !! " అని మృదువుగా అడిగాడు .
మేనక మౌనముగా ఆ ఉపచారాల నన్నిటినీ స్వీకరించి , చెప్పాలా వద్దా అని ఇంకా మౌనములోనే ఉండగా , మగవాడు తనను అర్పించుకున్న ఆడదానికి తానూ తనను అర్పించుకుంటూ , " మేనా , మౌనమేల ? ఈ ఉపచారపు గోపురానికి మాటల కలశము అలంకరించు , చిత్రము పూర్తి కానీ " అన్నాడు .
మేనక మృదువుగా నవ్వింది . ముందే అదంతా తెలిసినట్టు , ఎక్కడో కనిపించని వీణలు మోహన రాగం లో దైవతము తో మొదలుపెట్టి ఒక తాన వరుసను ఆరోహణలో మృదువుగా పలికి షడ్జములో నిలిపాయి . ఆ వీణల తంత్రులన్నీ ఒకదానినొకటి చూసి నవ్వినట్లు కదలిపోయి , మేనక చెవి పోగులలాగా మెరిశాయి .
మేనక , " దేవా " అంది. ఆమె నోటి నుండీ తర్వాత ఏమీ బయటికి రాలేదు . ముని పెదాలు రెండూ ఒకదానికొకటి భద్రంగా చేరి, ఆమె వహించిన మౌన ముద్ర వీగిపోవుటకా అన్నట్టు ఆమె అధరాన్ని చప్పుడు చేస్తూ చుంబించి , " మాట్లాడు , చెప్పు , ఏమి కావాలన్నా చేద్దాము, చెప్పు " అన్నాడు .
దివ్యాంగన , వెన్నెలలో వికసించిన కలువలనుండీ తరంగాలుగా వస్తున్న పరిమళములాగా , ఆగి ఆగి సగము సగమే వస్తున్న తన ముద్దు మాటలను తన కంటి చూపులతో పూర్తి చేస్తూ , " దేవా , నాకు మోహ భిక్ష కావాలి " అంది .
మునికి మెలకువ లాగా అయింది . ఒక ఘడియ ఏమీ మాట్లాడలేదు . రెప్పలు వేయు నంత జాగృతి కొచ్చాడు . అంతలోనే ఆ భావాన్ని తీసి పారేసినట్టు , వద్దని విసిరేసినట్టు , తనకు తానుగా కావాలని ముడిని సడలించుకొని మహా ప్రవాహములో దుముకు ఉప్పు మూట వలె , ఆ మోహినికి వశమైన ఈశ్వరుడి వలె వశమై " కానిమ్ము , దేవీ , ఈ దినమునుండీ ఇంకొక అధ్యాయము . ఈ దినము నుండీ నేనిక నీ సేవకుడను . కావాలని నిన్ను కోరి సేవించు దాసుడను, సరేనా ? ఇంకేమి కావాలి ? " అన్నాడు .
మేనక తృప్తి , గర్వము నిండిన చూపుతో కాంతుని చూసింది . ఆ చూపులో అదేముందో , ఏ పిలుపుందో ? ఎట్టి మోహముందో ? ఏమి ఉద్దీపనముందో ? ఏ ఉప బృంహణ శక్తి ఉందో ? మునీంద్రుడు తాను మైమరచి పోతూ , ఆ మోహిని పైన పడి , ఆమెకూడా మైమరచి పోవునట్లు హత్తుకున్నాడు .
పూర్ణాహుతి తీసుకొని విజృంభించి శాంతుడగు యజ్ఞేశ్వరుని వలె , చుట్టుపక్కల అంతా ఏదో శాంతి నిండింది . రంభా , ఘృతాచీలు ఒకరినొకరు చూసి నవ్వి , నిజంగా ఈమె అదృష్టవంతురాలు అని తల ఆడిస్తూ , తిరస్కార భావాన్ని రానీకుండా అక్కడనుంచీ జారుకున్నారు .
అదృశ్యం గా ఉన్న గంధర్వులు శ్రావ్యంగా , మృదువుగా , మోహకమైన గానాన్ని వాద్య సమేతంగా వాయించారు . శృంగార మంటపము మరొకసారి సుగంధాన్ని చల్లి , దీపాల కాంతిని అపహరించి , వాటిని సూర్యోదయ కాలపు నక్షత్రాలలాగా చేసింది .
No comments:
Post a Comment