12. పన్నెండవ భాగము-- మంత్రార్థము --1
బాలుడికి రెండు వర్షములు నిండినాయి . లేచి బాగా అటూ ఇటూ బుడి బుడి నడకలు నడుస్తున్నాడు . అయినా తల్లి వెనకే ఉంటాడు . ఆమె పొద్దున్నే లేచి ఇంటి పనులు చేయునపుడు , చలి యని తనకు కట్టిన ఉన్ని కుళావిని విప్పకుండానే , ఆమె వెనకాలే తిరుగుతాడు . ఆమె స్నానము చేయునపుడు తానూ స్నానము చేస్తాడు . ఆమె మడి కట్టుకుంటే తానూ మడి కట్టుకుంటాడు . ఆమె భర్తతో అగ్ని పరిచర్య చేస్తుంటే , తాను పక్కనే గోడకు ఆనుకొని కూర్చుంటాడు . ఆమె వంటలో ఉంటే , గౌరీ పూజలో ఉంటే , తాను కూడా అక్కడక్కడే ఉంటాడు . నిద్ర వస్తే వెళ్ళి పడకపైన పడుకోకుండా , అక్కడే తల్లి పక్కనే ఒక కృష్ణాజినము పైన ధావళి తుండు కప్పుకొని నిద్రపోతాడు .
అయితే ఇప్పుడొక మార్పు వచ్చింది . ఒక దినము తల్లి యేదో చిన్నగా జపము చేస్తున్నది విన్నాడు . వాడి కుతూహలము పెరిగి , ’ అమ్మా , నువ్వు చెప్పుతున్నది ఏమి ? ’ అన్నాడు . తల్లి ఏమి చెప్పవలెను ? ఆమెకు ఏమీ తోచక , ’ ఇంకొక దినము చెపుతానయ్యా ’ అన్నది . పాపడు సరేనమ్మా అని ఊరకున్నాడు .
తల్లికి గుర్తొచ్చింది , భర్త , " పాపడు దేహము చిన్నదైన మాత్రాన వాడికి ఏమీ తెలియదనుకున్నావా ? వాడు పెరిగినాడు . బుద్ధి, మనస్సులు రెండూ పెరిగినవాడు అనుకొని వ్యవహరించు " అని చెప్పినది స్మరణకు వచ్చినది .
వాడిని పిలచింది , " అది కాదురా , యజ్ఞీ , నువ్వు ఏదో అడిగినావు , నేను ఏదో ఆలోచిస్తూ ఇంకొక దినము చెపుతాను అంటిని . నువ్వు అదే చాలని సరేనమ్మా అనేసినావే ? న్యాయమేనా ? " అని అడిగింది .
కొడుకు పరుగెత్తి వచ్చి తల్లి మెడ చుట్టూ తన చిట్టి చేతులు వేసి ఊగుతూ , ’ నేనింకేమి చేసేదమ్మా ? నువ్వు చేసేదే నేనూ చేసినాను " అన్నాడు .
"నేను చేసేది ఏమిటి ? "
" ఏమిటేమిటి ? ఎండిన పిడకల తో పాటూ పచ్చి పిడకలు కలిసిపోయి వస్తే , ఇదింకా పచ్చిది అని అటువైపుకు తీసి పెడతావు కదా ? నేనూ అట్లే , ఇంకా కాలము రాలేదు , వస్తే అమ్మే చెపుతుంది అనుకొని ఊరకే ఉన్నాను "
ఆలంబినికి ఆశ్చర్యమైంది . చూస్తే మూడు వర్షాల పిల్లవాడు . కానీ , వాడు ఆడిన మాట చూస్తే , పది సంవత్సరాల వాడికి కూడా లేని వివేకము కనిపిస్తోంది , మాటలో ఏ మాత్రమూ తడబాటుగానీ , పిల్లతనము కానీ లేక , స్ఫుటముగా ఉంది . శుద్ధంగా ఉంది , స్వర నియమాలకు సరిపోయినట్లుంది . ’ ఇందుకేనేమో , వారు అట్లు చెప్పినది ? " అనుకొని , మరలా పుత్రుడిని అలాగే హత్తుకొని అంది , " కాదయ్యా , నీకు ఆకలి అయిందనుకో , నేను ఇంకోదినము అంటే ఊరకుంటావా ? "
కొడుకు ఆలోచించి అన్నాడు , " నువ్వడిగేది సరిగ్గా లేదనిపిస్తుందమ్మా , అది ఊరికే ఉండుటకు వీలు కాదు . కడుపు నామాట వినదు . కాబట్టి నిన్ను గోడాడించుకుంటాను . ఉహూ , అది కాదు , పొట్ట నన్ను ఏడిపిస్తుంది , నేను ఏడుస్తాను . నువ్వు వెంటనే ఏదో ఒకటి చేసి ఆ ఏడుపు నిలుచునట్లు చేస్తావు . అయితే ఇది అలాగ కాలేదు . నేను అడిగినాను , నువ్వు ఇంకొక దినము అన్నావు . నాకన్నా నువ్వు పెద్ద దానివి కదా , నీమాట వినవలెను అనిపించినది . అందుకే ఊరకున్నాను . నేనింక ఏమి చేయవలసినదమ్మా ? ఏడ్చి ఉండవలెనా ? ఏడుపు రాలేదు . "
" నువ్వు ఆకలైనపుడే ఏడవలేదు , నిద్ర వచ్చినపుడు కూడా ఏడవలేదు , ఇంక దేనికయ్యా , ఏడుస్తావు ? "
" కాదమ్మా , నేను ఏడువ వలెను అని నీ దగ్గరకు వస్తాను . నువ్వు వెనక్కు తిరిగి , మెడ వంకర చేసి చూస్తే ఏడుపు పారిపోతుంది , నవ్వు వస్తుంది . నేనేం చేసేది ? "
ఆలంబిని సంతోషముతో కొడుకును హత్తుకొని ముద్దు పెట్టుకుంది . వాడు తనలాగే తల తిప్పి , మెడ వంకర చేసుకొని చూచేది , తనకు కోపము వస్తే , తగ్గించేది , ఇష్టమైన మాట అంటే అనుకరించేది ...ఇవన్నీ ఆమెకు భలే ముద్దుగా అనిపించి , " నువ్వు ఇలాగ చేస్తుంటే నిన్నెవరురా , ముద్దు చెయ్యనిది ? " అని మరలా రెండు సార్లు ముద్దాడింది .
కొడుకు నవ్వుతూ , ఆమె ముద్దు తప్పించుకునేందుకు చేతితో తల్లి ముఖమును తోసేస్తూ , " ఇందుకేనా అమ్మా , నన్ను పిలచినది ? " అన్నాడు . వాడికి ఆమె చేతుల సంకెల నుండీ తప్పించుకొనుటకు వీలు కాలేదు .
" కాదు నాయనా , చెపుతాను , కూర్చో ..నేను నిన్ను ఎత్తుకున్నపుడల్లా, మూడు మంత్రములలో ఏదో ఒక మంత్రమును చెప్పుతూనే ఉండవలెను . " పూర్ణమదః " అనేది మొదటి మంత్రము .
" అదా , నాకు తెలుసు , తండ్రి గారు మంట ముందర ..."
" దాన్ని మంట అనకూడదయ్యా ...! అది యజ్ఞేశ్వరుడు . నోరు తిరగకుంటే , ’ అగ్ని ’ అను . "
" అలాగ ఎందుకూ ?? అది మంట కాదా అమ్మా ? "
" చూడయ్యా , ఇప్పుడు పొయ్యిలో ఉన్నది మంట . అది మన పని చేస్తుంది . కానీ అక్కడ , అగ్ని మందిరములో ఉన్నది దేవత . ఆ దేవత పని మనము చేయవలెను . కాబట్టి ఆ దేవత మనకు యజమాని అన్నమాట . మన యజమానుని ఎవరైనా , రారా , పోరా అంటారా ? నేను నీ తండ్రి గారిని , రండి , వెళ్ళండి అని మర్యాదతో మాట్లాడించునట్లే , మనము ’ అగ్ని ’ , యజ్ఞేశ్వరుడు ’ అని గౌరవముతో పలుకవలెను , కాదా చెప్పూ ? "
" అటులనా అమ్మా , అయితే అలాగే . తండ్రిగారు అగ్నుల ముందర కూర్చొనునట్లే నేను కూడా పద్మాసనము వేసుకొని కూర్చుంటాను , చెప్పు "
ఆలంబినికి ఆశ్చర్యమైనది . " తాను మంట ను మర్యాదతో ’ అగ్ని ’ అని చెప్పమన్నట్లే , తాను జపించే మంత్రానికి కూడా మర్యాద ఇచ్చి , ఆసనములో సరిగ్గా కూర్చొని జపించవలెను. ఈ మొదటి నియమమే మరచిపోయినాను , కదా ! " అనిపించినది . అప్పుడు శిశువు అని ఎత్తుకొని తిరుగుతున్నపుడు , ఆసన నియమములు అవసరము లేకుండినవి . ఇప్పుడు శిశువు కొడుకైనపుడు , ఆ నియమము అవసరము లేదనుట న్యాయమా ? ఇది సరి కాదు . ఇది కూడా కొడుకు నుండే తెలిసింది . కొడుకుకు , శిష్యుడికి ఓడిపోతే తప్పులేదు . అదీకాక , వారు ఆదినమే చెప్పినారు కదా ? వీడు మనకన్నా ఎన్నో రెట్లు ఎక్కువ అని , కాబట్టి , వీడితో ఓడిపోతే తప్పేమి ? " అనుకొని , తాను ఉన్నచోటే ఆసనమును సరిచేసుకొని , పూర్వాభిముఖముగా కూర్చున్నది . కొడుకు పక్కనే ఉత్తరాభిముఖముగా కూర్చున్నాడు . తల్లి చెప్పసాగింది .
కుమారా , ఇది మొదటి మంత్రము
|| ఓం పూర్ణమదః పూర్ణమిదం పూర్ణాత్ పూర్ణముదచ్యతే
పూర్ణస్య పూర్ణమాదాయ పూర్ణమేవావశిష్యతే ||
" దీనికి అర్థమేమమ్మా ? "
" చూడయ్యా , మీ తండ్రిగారిని అడిగితే దాని అర్థము విస్తారముగా చెప్పగలరు . నేను చిన్నదిగా క్లుప్తముగా చెపుతాను "
" అంటే , నువ్వు చెట్టును లోపల ఉంచుకున్న గింజవలె చిన్న అర్థము చెపుతావు , తండ్రి గారైతే దానిని చెట్టును చేసి చెపుతారు , సరే చెప్పు , మధ్యలో ఈ మాటలేమిట్రా అనవద్దు , ఈ పూర్ణమూ , నువ్వు వంటింట్లో బొబ్బట్టుకు చేసే పూర్ణమూ ఒకటేనా అమ్మా ? "
" ఎక్కడి నుండీ ఎక్కడికి పోతావురా , ఆ పూర్ణము , కొబ్బరికాయ , బెల్లమూ తప్ప ఇంకేమీ అవసరము లేని పూర్ణము . కానీ మంత్రములో చెప్పే పూర్ణము వేరొకటి ! అది కూడా దీనిలాగానే ఇంకేమీ అవసరము లేని పూర్ణము . మంత్రపు అర్థము చెపుతాను విను , ’ అదీ పూర్ణము , ఇదీ పూర్ణము . పూర్ణము నుండీ పుట్టునదీ పూర్ణము . పూర్ణము నుండీ పూర్ణమును తీసివేసిననూ , పూర్ణము పూర్ణముగానే మిగులును . "
" ఇప్పుడు అర్థమైంది . వంటింట్లో ఉన్న పూర్ణము ఒకటి . దానినుండీ ఒక ఉండ తీసేస్తే , అదీ పూర్ణము , ఇదీ పూర్ణము. అదీకాక , పూర్ణము నుండీ పూర్ణమును తీసేస్తే పూర్ణము పూర్ణముగానే ఉంటుంది, సరిపోయిందా లేదా ? "
ఆలంబినికి ఏమి చెప్పాలో తోచలేదు . కొడుకు చెపుతున్నది, తాను చెప్పిన మాటలే ! దానిని పూర్ణపు ఉండకు పోల్చినాడు , అంతే ! ఇదెందుకు వీడికి ఇలాగ తోచినది ? " అని ఆలోచిస్తూ ఊరకే కూర్చుంది .
ఆవేళకు పొయ్యిలో మంట కొంచము తక్కువవుతూ వచ్చింది . పొయ్యి వైపుకు తిరిగినది .
కొడుకు , " ఏమమ్మా , ఇంకొక అర్థమును చెపుతాను , విను . మన దొడ్లో చెట్లు ఉన్నాయి కదా ? మామిడి చెట్టే అనుకో , అది చెట్టు అగువరకూ దానిలో ఆకులు మాత్రమే ఉంటాయి . అది పెరిగి బలిసిన తరువాత దానిలో పూలు , కాయలూ పళ్ళు వస్తాయి . అంటే ఏమిటి ? పువ్వుగా ఉండినది కాయగా మారి , అది పండువరకూ వేచి ఉంటే అగు పండు పూర్ణము . అది పూర్ణమైన చెట్టు నుండీ వచ్చింది . దాన్ని కోసి , ఆ పండైన పూర్ణమును చెట్టు నుండీ తీసుకున్నా , చెట్టు పూర్ణముగానే మిగులుతుంది . అయితే , వంటింట్లో తయారైన పూర్ణము చెట్టుది కావడము వలన అయిన పూర్ణము . ( ఒకటి సిద్ధము , ఇంకోటి సిద్ధము నుండీ అగు సాధ్యము ) సరిగ్గా చెప్పితినా లేదా ? "
తల్లి కొడుకు మాటకు ఏమీ చెప్పలేకపోయినది . ఆమాటను అక్కడికి ముగించవలెనని , అపండితుడు పండితుడి మాటను ముగించుటకు అది తనకు అర్థము కాకున్ననూ " బహు బాగున్నది " అని తలఊపునట్లే , వాడి అర్థమును ఆమోదించి , " ఇదంతా నాకు చెప్పిన ఏమి ఫలము ? మీ తండ్రిగారి వద్ద చెప్పు . వారు దానిని నిర్ణయించి , తప్పో ఒప్పో చెప్పగలరు . తరువాతివి వింటావా లేదా ? " అన్నది .
కొడుకు తనవల్ల తప్పయింది అని తెలిసి పలుకు పెద్దవాడి వలె , అన్నాడు , ’ ఓహో , నేను మధ్యలో మాట్లాడినది తప్పయింది . దానివల్ల నీ మనసుకు బాధ కలిగిందో ఏమో ? ఇంక మాట్లాడనమ్మా , ఇప్పుడు నేనన్నది తప్పయిందమ్మా , ఇక నువ్వు చెప్పు , నేను వింటాను " అని చేతులు కట్టుకొని వినయ వినమ్రుడై కూర్చున్నాడు .
తల్లి కొడుకు ముఖము చూసినది . ఆమె సంతోషము పట్టరానంతగా అయిపోయింది . కొడుకు తల నిమిరి , హత్తుకొని , తొడపైన కూర్చోబెట్టుకొని , తరువాత మంత్రము చెప్పినది .
" రెండవది " భద్రం కర్ణేభిః " మంత్రము .దాని పూర్ణ స్వరూపము ఇది :
ఓం భద్రం కర్ణేభిః శృణుయామ దేవాః | భద్రం పశ్యేమాక్షభిర్యజత్రాః |
స్థిరైరంగైస్తుష్టువాగ్ం సస్తనూభిః | వ్యశేమ దేవహితం యదాయుః ||
దాని అర్థము ఇలాగు . ఓ దేవతలారా , చెవుల ద్వారా శుభమైనదానిని వినెదము , కన్నులనుండీ శుభమైనదానిని చూచెదము . యజ్ఞమునందు ఉండెదము . స్థిరమైన అంగములున్న , దేహములున్న వారమై పొగడెదము . ఆయుష్షు ఉన్నంతవరకూ దేవహితమును ఆచరిస్తాము .
మూడో మంత్రము ఇది
॥ అన్యత్ శ్రేయః అన్యదుతేవ ప్రేయః తే ఉభే నానార్థే పురుషం సీనీతః |
తయోః శ్రేయః ఆదదానస్య సాధు భవతి | హీయతే అర్థాద్య ఉ ప్రేయోవృణీతే ॥
దాని అర్థము , : శ్రేయస్సు అనునది ఒకటి , ప్రేయస్సు అనునదొకటి . రెంటికీ లక్ష్యములు వేరే వేరే . రెండూ పురుషుని కట్టివేస్తాయి . వాటిలో శ్రేయస్సును అంగీకరించినవానికి శుభము కలుగును . ఎవడు ప్రేయస్సును పట్టుకొనునో , వాడు గురి తప్పినవాడు . "
ఆలంబిని మంత్రార్థమునే మననము చేసి చెప్పుచూ కొడుకును చూడలేదు . ఆమెకు ఆ దినము ఆ మంత్రములను , మంత్రార్థము లను పలుకుతుంటే వాటిలో ఎన్నడూ చూడని సొగసు తోచి , వాటివైపుకే మనసు లాగబడి , కట్టుబడిపోయినది . కొడుకు ఒడిలోకి వచ్చి అలాగే ఎదపైన వాలి తలపెట్టుకున్నాడు . తల్లి వాత్సల్యముతో కొడుకును హత్తుకొని , వాడి తలపైన తన చెంపలు ఆనించి , ఏదో అనిర్వచనీయమైన సుఖము తోచి సర్వమునూ మరచిపోయినది . తానూ అలాగే కన్నులు మూసుకున్నది .
No comments:
Post a Comment