SHARE

Thursday, December 26, 2024

దర్భంగా మహరాజు రామేశ్వర్ సింగ్

 దర్భంగా మహరాజు రామేశ్వర్ సింగ్

------------------------------
ఇదొక ఆసక్తికరము, విచిత్రమూ అయిన చరిత్ర.
.
భారత్ లో స్వాతంత్ర్యానికి పూర్వము అనేక స్వతంత్ర రాజ్యాలు ఉండేవి, రాజులుండేవారు. మొఘలుల దాడి వల్ల అనేక రాజులు రాజ్యాలు పోగొట్టుకున్నారు.
అయితే , దీనికి భిన్నంగా, అసలు రాజ్యమే లేని రాజపురోహితులు, అక్బర్ నుండీ ఒక ప్రాంతాన్ని నవాబు పరంగా పర్యవేక్షించడానికి తీసుకొని, సొంతము చేసుకొని, స్వతంత్రులై, రాజ్యాని పాలించిన వైనము.
.
ఈ దర్భంగా[ ఇప్పటి బీహార్ ] ను పాలించిన వారు, బ్రాహ్మణ రాజులైన ఖండ్వాలా రాజవంశము వారు. అది మిథిలా ప్రాంతము. ఇప్పటి భారత్, నేపాల్ సరిహద్దులో ఉంది.
తుగ్లక్ వంశ పాలన అంతము అయ్యాక, మిథిలా ప్రాంతములో అరాజకము నెలకొని ఉండినది. 1526 లో మొఘలు సామ్రాజ్యము స్థాపన వరకూ అక్కడ సరయిన రాజు లేక , పాలన లేక తిరుగుబాట్లు, దోపిడీలు వంటివి ఎక్కువగా ఉండేవి. అక్కడి ప్రజలనుండీ పన్నులు వసూలు చేయడము దాదాపు అసాధ్యముగా ఉండింది.
.
మొఘలు వంశములో అక్బర్ సింహాసనానికి వచ్చిన తరువాత, ఆ ప్రాంతములో ఉన్న అరాజకాన్ని తొలగించి, ఎవరైనా ఒక సామంతరాజును నెలకొల్పితేగాని పరిస్థితి చక్కబడదు అని తెలుసుకున్నాడు.
అంతకు ముందు ఆ ప్రాంతాన్ని బ్రాహ్మణ రాజులు పాలించి ఉండినారు. కాబట్టి, అక్బర్, రాజపండితుడైన ’ చంద్రపతి ఠాకుర్’ ను ఢిల్లీకి పిలిపించి , అతడి ముగ్గురు కొడుకుల్లో ఒకరిని పన్నులు వసూలు చేయుటకు అధికారిగా నియమించాలన్న తన ఉద్దేశాన్ని తెలిపాడు.
.
చంద్రపతి ఠాకుర్, తన రెండవ కుమారుడు ’ మహేష్ ఠాకుర్ ’ పేరును సూచించాడు.
.
1557 సంవత్సరము రామనవమి నాడు మహేష్ ఠాకుర్ మిథిలకు పర్యవేక్షకుడిగా నియమింపబడినాడు.
ఒక వైపు అక్బర్ కు అనుకూలముగా ఉంటూనే, మహేష్ ఠాకుర్ కింది తరాలవారు నెమ్మదిగా ఆ మొత్తము మిథిలా ప్రాంతములో పట్టు సాధించి, 1762 లో మొదటిసారిగా ఆ మొత్తము ప్రాంతానికి [ దానిని మధుబని ప్రాంతము అని కూడా అంటారు ] పాలకులైనారు.
.
అయితే తరువాతి కాలములో 1860 నుండీ 1880 వరకూ, ఆ రాజ్యము అనేక వ్యాజ్యాలలో చిక్కుకొని, బ్రిటిష్ వారి పాలన వచ్చాక, ఎన్నోసార్లు కోర్టులకు వెళ్ళాల్సి వచ్చింది. మనకు స్వాతంత్ర్యము వచ్చేనాటికి ఖండ్వాలా వంశపు చివరి రాజైన రామేశ్వర్ సింగ్ ఎన్నో మార్పులు తెచ్చి, తన రాజ్యాన్ని వ్యవసాయము, వాణిజ్యాల్లో అగ్రగామిని చేసి, ఒక ముఖ్యమైన రాజ్యముగా పేరు తీసుకువచ్చాడు.
.
స్వాతంత్ర్యానంతరము భారత ప్రభుత్వపు అనేక భూసంస్కరణల వల్ల , జమీందారీ వ్యవస్థ కూలిపోవడముతో, దర్భంగా పాలన క్షీణించింది. చివరి మహారాజు అయిన రామేశ్వర్ సింగ్ 1962 లో నిస్సంతుగా మరణించడముతో వారి వంశపాలనకు భరతవాక్యము పలికినట్టైంది.
.
ఇదంతా కేవలము బ్రాహ్మణులు రాజులుగా పాలించిన వైనమైతే, వారి ఆచార వ్యవహారాలు, అనుష్ఠానాలు ఎలాగుండేవి చదివితే నిర్ఘాంత పోతారు.
.
రాజా రామేశ్వర్ సింగ్ దినచర్యను చూస్తే విస్మయాశ్చర్యాలు కలిగి శరీరములోని రోమాలు నిక్కబొడుచుకోక తప్పదు.
.
ఈయన కాలము, 1860 నుండీ 1929 వరకూ.
.
రామేశ్వర సింగ్ మహరాజు, మూడవ జామున రెండు గంటలకే నిద్రలేచేవాడు. తన శయ్యపైన కూర్చుండి, అలాగే దేవీ సప్తశతి మొత్తము పాఠాన్ని పఠించేవాడు.
.
అటుతరువాత, స్నానాదికాలు ముగించి, సంధ్యావందనము చేసి, సహస్ర గాయత్రి జపము చేసేవాడు.
అటుతర్వాత , నిత్య శ్రాద్ధము లో భాగముగా ప్రతిరోజూ సుమారు నలభై కేజీల బియ్యముతో పిండదానము చేసేవాడు.
ఆ తరువాత తన నిత్య పూజలో భాగముగా పార్థివ లింగానికి పూజాభిషేకాలు చేసేవాడు.
అయిన తరువాత , భగవతీ దేవి అమ్మవారి ఆలయానికి వెళ్ళి, అమ్మవారి అర్చన తరువాత, ’ తాంత్రిక సంధ్యావందనము ’ చేసి, తంత్ర ప్రకారముగా ’ పాత్ర స్థాపన చేసి, మహా కాళీ పూజ చేసేవాడు. అందులో భాగముగా ఆవరణ పూజ, జపము, పంచాంగ పాఠము చేసి, కకారాది సహస్ర నామాలతో పుష్పాంజలి సమర్పించేవాడు.
.
అటు తరువాత, కుమారి, సువాసిని, వటుక లకు పూజ, తర్పణము చేసి, సామయిక పూజ చేసేవాడు.
ఉదయము పది గంటలకల్లా ఇవన్నీ ముగించి, ప్రసాదము స్వీకరించేవాడు.
.
ఒక గంట విశ్రాంతి తరువాత, రాజ్యపాలనలో భాగముగా తన కర్తవ్యాలను ఉదయము పదకొండు నుండీ మధ్యాహ్నము మూడున్నర వరకూ నిర్వర్తించేవాడు.
.
అటు తర్వాత, స్నానము చేసి, సంధ్యావందనము చేసి, మరలా సహస్ర గాయత్రి చేసి, ప్రదోషకాలములో మరలా పార్థివ లింగానికి పూజాభిషేకాలు చేసేవాడు.
.
రాత్రి కాగానే దేవీ భగవతికి " సాంగోపాంగ నిశార్చన "--అందులో భాగముగా, నూట ఎనిమిది మంది బ్రాహ్మణులు సామూహిక సప్తశతీ పారాయణ చేయగా, యాభై ఒక్క బ్రాహ్మణులు రుద్రాభిషేకము చేసేవారు.
.
ఇవి కాక, ప్రతిరోజూ , నిరంతరాయంగా సూర్యోదయము నుండీ సూర్యాస్తమయము వరకూ దేవీ సప్తశతీ పారాయణలు, రుద్రాభిషేకాలు దేవాలయములో జరుగుతూనే ఉండేవి.
.
ఈ విధముగా తన జీవితాన్ని ’ మహానుష్ఠానము ’ నకే అంకితము చేసిన ఆ మహారాజు రామేశ్వర్ సింగ్, గొప్ప పండిత విద్వాంసుడు కూడా.
.
సంస్కృతము, హింది, బెంగాలి, ఇంగ్లీషు, ఫ్రెంచ్ భాషలలో అనర్గళముగా మాట్లాడేవాడు.
తంత్రములోనే కాక, వేదాంతము, వ్యాకరణము, సాంఖ్యము, యోగము లలో అతడు గొప్ప పండితుడు.
.
1908 శరదృతువులో వేద విద్వత్ సభలు నిర్వహించాడు. ఆ సభలకు, ఆ కాలములో విద్వాంసులుగా ప్రసిద్ధి చెందిన పండిట్ ప్రకాశానంద ఝా [ వైద్యనాథ ధర్మము ] , పండిత శివచంద్ర భట్టాచార్య [ కాశీ ] , శ్రీవిద్యా సాధకులైన పండిత సుబ్రహ్మణ్య శాస్త్రి, అప్పటి ఆగమ అనుసంధాన సమితి యొక్క అధ్యక్షుడు అయిన ’ జాన్ ఉడ్రోఫ్ ’ వంటి మహామహులు భాగము వహించినారు.
.
ఆ విద్వత్ సభకు అధ్యక్షుడు గా శ్రీ పండిత శివచంద్ర భట్టాచార్య వ్యవహరించినారు. మహారాజుకు తంత్ర సాధన, తాంత్రిక విద్యలలో మార్గ దర్శనమునిచ్చినవారు వీరే.
ఈ విద్వత్ సభ గురించి ఎన్నెన్నో విశేషాలు ఈ క్రింది లింకులో చదవవచ్చు.

Wednesday, September 18, 2024

తర్పణం

 తర్పణం

-----


పితృ పక్షము ప్రారంభమవుతున్నది, పితృలోకములోని పితరులు తమ వంశజులు ఇచ్చే శ్రాద్ధాలు, తర్పణాల కోసము భువికి దిగివస్తారు అని నమ్మకము. గరుడపురాణము, మత్స్య పురాణము వంటి పురాణాలలో విషయము మీద చాలినన్ని వివరణలు చూడవచ్చు.


మహాభారతము ప్రకారము, కర్ణుడు మరణించిన తరువాత అతడి  సూక్ష్మ శరీరానికి ఊర్ధ్వ లోకాలలో తినడానికి, త్రాగడానికి  అన్నపానాదులు దొరకలేదు, కాని చాలినంత వెండి బంగారాలు దొరికాయట. ఎందుకంటే, అతడు ఎంత దానకర్ణుడు అని పేరు తెచ్చుకున్నా, అతడు దానాలు చేసింది ధనము,సంపదలు, ఆభరణాల వంటివే కాని, అన్నపానాదులు కాదు.  ఆ స్వర్ణ రజతాలతో  తో ఆకలిదప్పులు తీరక, అలమటించి, చివరికి యముడిని ప్రార్థించగా, యముడి దయవల్ల  అతడు తిరిగి భూమికి వచ్చి, అన్నదానము విశేషముగా చేసి తిరిగి యమలోకానికి వెళ్ళాడు. 


శ్రాద్ధాలు ఈ పక్షమంతా తమ వెనుకటి తరాల పితరులను ఉద్దేశించి అందరూ యథాశక్తిగా చేస్తారు. శ్రాద్ధాలలో ఎన్నో రకాలు ఉన్నాయి. ఏ రకమైన శ్రాద్ధము చేసినా ఫలితము ఒకటే. పదిహేను రోజులూ చేయకపోయినా, కనీసం ముఖ్యమైన తిథులలో... అనగా, తమ పూర్వ వంశజులు మరణించిన తిథులలో అయినా తప్పక శ్రాద్ధాలు చేస్తారు. చివరకు, ఇంకేరోజు వీలుకాకున్నా, అమావాస్య రోజైన తప్పనిసరిగా శ్రాద్ధాలు చేస్తారు.


శ్రాద్ధాల సమాచారము చాలినంత అన్ని చోట్లా దొరకుతున్నది, కాబట్టి ప్రస్తుతము తర్పణాల విషయము మాత్రము చర్చిస్తున్నాను.

పితృపక్షములో పదిహేనురోజులూ శ్రాద్ధాలు చేయలేనివారు, ముఖ్యమైన రోజుల్లో శ్రాద్ధాలు ఆచరించి, మిగతా అన్ని రోజులూ తర్పణాలు తప్పక వదులుతారు.

.

తర్పణాలు అంటే కేవలము పితరులను ఉద్దేశించి చేసేది మాత్రమే అని అర్థము కాదు. పితృపక్షము వస్తున్నది కాబట్టి ఇక్కడ పితరులనుద్దేశించి చేయాలి అని చెప్పినా, తర్పణాలు నిజానికి, దేవతలు, ఋషులు, పితరులు అందరికీ వివిధ సందర్భాలలో ఇస్తాము. 


ఈ తర్పణాలు రకరకాలు. వట్టి నీళ్ళతో ఇచ్చేవి, పాలతో ఇచ్చేవి, నువ్వులు, నీళ్ళు కలిపి ఇచ్చేవి, సుగంధ ద్రవ్యాలతో ఇచ్చేవి, నెయ్యి లేదా పెరుగు కలిపి ఇచ్చేవి... ఇలా రకరకాలు. 


వినాయకుడు తర్పణ ప్రియుడు అని ప్రసిద్ధి. అందుకే గణపతి పూజలో తర్పణము తప్పని సరి. అలాగే, గణపతి మూలమంత్ర జపము చేసిన తర్వాత తర్పణాలు కూడా వదులుతాము.

 భీష్ముడు , యముడు వంటి వారికి ఆయారోజుల్లో తర్పణము వదలుట ఆచారము. అలాగే, రుద్రాభిషేకములో కూడా భవుడు, శర్వుడు మొదలుగా ఎనిమిది మంది శివ రూపాలకు తర్పణము ఇస్తాము. నవగ్రహ జపాల అనంతరము కూడా తర్పణాలు తప్పనిసరి. అలాగే, దేవీ ఉపాసకులు మూలమంత్రముతో దేవికి తర్పణాలు ఇస్తారు.  ఇంకా, నక్షత్రాలకు కూడా తర్పణాలు ఇస్తారు.

ప్రతిరోజూ బ్రహ్మ యజ్ఞములో భాగముగా దేవ, ఋషి, పితృ తర్పణాలు ఇస్తాము. అంతే కాదు, బ్రహ్మ మొదలు క్రిమికీటకాల వరకూ అందరినీ ఉద్దేశించి నీళ్ళతో నిత్య తర్పణాలు కూడా వదిలే ఆచారము ఉంది. 


అసలు తర్పణం అంటే ఏమిటి? 

తర్పణము అంటే " సంతృప్తి పరచుట "  

దేవతలకు కాని, ఋషులకు కాని, పితరులకు కానీ, నవగ్రహాలకు కానీ, తర్పణాలు వదిలేది,

౧. కృతజ్ఞతను చూపడానికి

౨. వారిని సంతుష్టి చేసి మెప్పించడానికి

౩. మనము చేసుకున్న పాపాలను కడిగివేసి శుద్ధులు కావడము కోసము

౪. దేవర్షిపితరులతో ఒక విధమైన’ సంబంధము ’ లేదా లంకె కలిగి ఉండుటకు

౫. మన కర్మ ఫలాన్ని సమతూకము చేసుకోవడము కోసము. 


తర్పణాలు వదిలేటప్పుడు రకరకాల మంత్రాలు ఉచ్చరించడము, వివిధపానీయలు[ పైన చెప్పినవి ] దోసిళ్ళతో ఇవ్వడము, ముద్రలు వేయడము, సమయపాలనగా ఆయా సమయాల్లో చేయడము వంటివి ఉంటాయి.

తర్పణాలు ఇవ్వడము వలన, ఆయా దేవఋషి పితరుల ఆశీర్వాదాలు పొందగలము, వారికి మన భక్తి ప్రపత్తులు చూపించగలము, 


ఇక పితృ తర్పణాల విషయానికి వస్తే,

అమావాస్య, సంక్రమణములందు, గ్రహణము, అర్ధోదయమ్, మహోదయము, దక్షిణాయన, ఉత్తరాయన పుణ్యకాలాల్లోను,,  మహాలయ పితృ పక్షములోను, తీర్థ క్షేత్రాలు దర్శించినపుడూ తర్పణాలు ఇస్తాము


ఒకే దినము, రెండు కారణాలకోసము రెండుసార్లు తర్పణాలు ఎన్నటికీ వదలరాదు. రెండు సందర్భాలు ఉంటే, మొదట ఏది ముఖ్యమో దానికి ఇచ్చి, తరువాతి దినము ఇంకో కారణానికి ఇవ్వవచ్చు.


ఇంటిలో తిలతర్పణాలు వదలరు, ఇంటి బయటో, బాల్కనీ వంటి వాటిలోనో, తులసి కట్ట వద్దనో ఇవ్వవచ్చు.

తండ్రి బ్రతికి ఉన్నవారు పితృ తర్పణాలు వదలరాదు. దేవ, ఋషి తర్పణాలు వదలవచ్చు.

పితృపక్షములో ద్వాదశ పితరులకు మాత్రమే కాక [ అంటే , మరణించిన వారిలో  తండ్రి వైపు మూడు తరాల దంపతులకు, తల్లి వైపు మూడు తరాల దంపతులకు ] ఇంకా మేనమామలు, మేనత్తలు, పినతండ్రి, పెదనాన్నలకు, వారి భార్యలకు, ఇంకా మరణించిన అన్నదమ్ములు, అక్కచెల్లెళ్ళు, బావ,మరుదులు, వదినలు, ఇలా గడచిన మూడు తరాల అందరికీ వదలాలి. వారిని " సర్వే కారుణ్య పితరులు " అంటారు. 


ఇంత విస్తారముగా చేయలేనివారు,


|| ఆ బ్రహ్మ స్తంభ పర్యంతం దేవర్షి పితృ మానవాః 

తృప్యంతు పితరః సర్వే పితృ మాతా మహాదయః 

అతీత కుల కోటీనామ్ సప్తద్వీప నివాసినామ్

ఆ బ్రహ్మ భువనాల్లోకాదిదమస్తు తిలోదకమ్ ||


అని చెప్పి మూడు సార్లు నువ్వులు కలిపిన నీళ్ళు వదలవచ్చు. 

తర్పణాలు వదిలేటప్పుడు ఉంగరపు వేలికి పవిత్రం తప్పక ధరించాలి.

దేవర్షు లకు రెండు దర్భలతో చేసినది, పితరులకు మూడు దర్భలతో చేసినది ధరించాలి.

తర్పణాల విషయములో ఇంకొంత సమాచారము

------------------------------------

తండ్రి బ్రతికి ఉన్నవారు పితృ తర్పణాలు ఇవ్వరాదు. 

ఎందుకంటే ఆ తర్పణాలేవో ఆ తండ్రే చేస్తాడు కాబట్టి. చేసే అధికారం తండ్రికి మాత్రమే ఉంది కాబట్టి. 


తండ్రి బ్రతికి ఉండి, తల్లి పోయినవారు కూడా అంతే... తండ్రే ఇవ్వాలి.


తల్లిదండ్రులు ఇద్దరూ పోయి, ఉన్న ఒక్క కొడుకు కూడా పోయి ఉంటే, వారి మనవడు తర్పణాలు ఇవ్వొచ్చు.

కొడుకు కొడుకు అంటే మనవడు లేకపోతే, కూతురి కొడుకు  అనగా దౌహిత్రుడికి అధికారం ఉంది. 


మంత్ర పూర్వకముగా ఇచ్చే అధికారం లేనివారు, పౌరాణికముగా ఇవ్వవచ్చు.. అంటే కేవలము గోత్రనామాలు చెప్పి ఒక్కొక్కరికి తర్పణము ఇవ్వడము. 


ప్రతి సంవత్సరమూ ఆబ్దీకము పెట్టినా సరే, అక్కడ ఇచ్చే తర్పణము వేరు, పితృపక్షములో ఇచ్చేది వేరు. రెండూ చేయాలి.


తల్లిదండ్రులు ఉన్నవారు ఎంతో అదృష్టవంతులు. పితృ దేవతలు సంతుష్టులై, అనుగ్రహిస్తే, కేవలం ఆ తర్పణము ఇచ్చినవారిని మాత్రమే అనుగ్రహించినట్టు కాదు. వారి కుటుంబములో రాబోయే యేడు తరాలవారిని అనుగ్రహించినట్టే.  అది తెలీక, మా తాత ఇచ్చాడు, మా తండ్రి ఇచ్చాడు, వారు మాత్రం బాగుంటారు, నేను కూడా బాగుండాలి కాబట్టి, నాచేత్తో నేను కూడా  తర్పణాలు, శ్రాద్ధాలు చేస్తాను--అనుకోవడం అమాయకత్వం. 


అధికారం లేని కొడుకు, అధికారం ఉన్న తండ్రికి సహాయ పడాలి అంతే. 


తల్లిదండ్రులు బ్రతికి ఉన్నవారికి వేరే దేవతలు, పితృ దేవతలు అవసరం లేదు. వీరే దేవతలు, వీరు చెప్పినట్టు చేసి, వినయముగా ఉంటే అంతకన్నా పెద్ద పుణ్యము ఇంకోటి లేదు.


కొందరంటారు, మా నాన్న సరైన వాడు కాదు, ఏమీ చేయడు,  అదీ ఇదీ అని చెప్పి, ఎలా గౌరవించాలి? అని అడుగుతారు. 

.

తండ్రి అంటే కేవలము కంటికి కనబడే దేహము కాదు, ఆ దేహములోని బుద్ధులు కాదు.  "ఆత్మా వై పుత్ర నామాసి " అన్నారు. అంటే, తండ్రి ఆత్మే పుత్రుడిగా ఇంకో రూపము తీసుకొని ఉంటుంది.  మనము గౌరవించేది, పూజించేది, ఆ భౌతిక శరీరాన్ని కాదు, అందులోని పితృ దేవతా రూపమైన ఆత్మను. 


ఒక వేళ తండ్రి ఉండి, కారణాంతరాల వల్ల చేయుటకు వీలు కాకపోతే, అప్పుడు ఆ తండ్రి అనుమతి తీసుకొని కొడుకు నిరభ్యంతరంగా చేయవచ్చు.  తండ్రి అనుమతి తో శ్రాద్ధాలు, శవదహనాలు, కర్మలు--ఇవన్నీ చేయవచ్చు. 

మహాలయ పితృ తర్పణాలు ఇచ్చే విధానము ఇదే   బ్లాగులో ఉంది.